"Zdążyć przed Panem Bogiem" Hanny Krall to moja lektura z klasy maturalnej. Mimo zainteresowania tematem IIWŚ i Holokaustu, nie przeczytałam wtedy, tej dość krótkiej książki, ze zbyt szczególnym zainteresowaniem, późniejsze wałkowanie jej na lekcjach również pozostawiło mało pozytywne wrażenia. Zabierałam się za nią po raz drugi z jednej strony z ciekawością, ale z drugiej z trochę negatywnym nastawieniem.

Jak wypadło to spotkanie po latach? Na pewno lepiej niż zapamiętane wrażenia po przeczytaniu w liceum. Mimo wszystko jednak nadal wolę książki o tej tematyce bardziej nastawione na przedstawianie faktów, opracowania naukowe. Z tych mniej na to nastawionych wyjątkowo wysoko oceniam "Medaliony" Nałkowskiej, chyba z sentymentu.

"Zdążyć przed Panem Bogiem" oczywiście nie jest książką złą czy niewartą uwagi. Powinniśmy pamiętać o tamtych wydarzeniach, więc czytanie o nich w każdej formie jest słuszną sprawą. Wspomnienia Marka Edelmana są bardzo ważne, jak każde świadectwo o okrucieństwie tamtych czasów. Wszystkie wydarzenia opisane są językiem oszczędnym, dla wielu czytelników stanowi to duży plus. I ja zgadzam się z tym, że przesadna heroizacja powstańców była zbędna, bo prawda o nich jest wystarczająco tragiczna, cenię Edelmana za odwagę mówienia prawdy bez ubarwiania, nawet jeżeli niektórym ludziom się to nie podobało. Nie dziwię się też, że wolał on opowiadać o pracy lekarza niż o piekle przeżytym w getcie.

"Zdążyć przed Panem Bogiem" Hanny Krall to moja lektura z klasy maturalnej. Mimo zainteresowania tematem IIWŚ i Holokaustu, nie przeczytałam wtedy, tej dość krótkiej książki, ze zbyt szczególnym zainteresowaniem, późniejsze wałkowanie jej na lekcjach również pozostawiło mało pozytywne wrażenia. Zabierałam się za nią po raz drugi z jednej strony z ciekawością, ale z drugiej...