Pomysł na książkę był świetny, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia.
Bez wątpienia ogromny plus za bardzo klimatyczny wstęp, budzący skojarzenia z Serią Niefortunnych Zdarzeń. Wiele tu zasługi w kreacji głównego bohatera, któremu nie brak charakteru. Jednak po interesującym wstępie fabuła zaczyna mocno zwalniać, najgorsze są bardzo widoczne dłużyzny i takie "czekanie na nie wiadomo co" w każdej z lokalizacji – zanim główny bohater udaje się do posiadłości bogacza, który może pomóc mu w poszukiwaniach ojca, spędza on mnóstwo czasu w pustym domu swego rodziciela obijając się po kątach. Gdy pojawia się w nowej scenerii zaczyna być co prawda ciekawie (bardzo wyrazista postać ciotki Matta), jednak ponownie po chwili następuje straszne ślimaczenie, przekładanie akcji na kolejne strony, jakby autor chciał sztucznie podnieść tym całkowitą objętość powieści. Kreacja rodziny Venturów, którzy z założenia mieli być jacyś tajemniczy w ciągu paru stron spaliła na panewce, ponieważ ich sekret długowieczności jest tak oczywisty, że zęby bolą (wszystkie sugestie są wprowadzane bowiem jakby dla niepełnosprytnych umysłowo).

Niby jest tu trochę intrygujących faktów historycznych, jednak zostały one przedstawione w absolutnie niepociągający sposób, a w dodatku ich szczegółowość jest zdecydowanie przesadzona. Niekiedy dialogi bohaterów, które de facto powinny dawać jakiś rezultat, są bezsensowną paplaniną w stylu "kto wyciągnie większy szczegół z kartoteki dziejów nic nie wnoszący do sprawy". Główna postać żeńska, która rzecz jasna musi stać się obiektem zauroczenia głównego bohatera, mimo iż w swej istocie jest najbardziej irytująca postacią w całej książce, okazuje się przy okazji bardzo miałka i sztuczna.
Przez większość czasu czytanie kolejnych rozdziałów staje się coraz bardziej nużące, coś interesującego zaczyna się dziać w połowie (wprowadzanie wątku sterowania żywiołami), jednak zostaje to zaprzepaszczone strasznie naiwną logistyką i po chwili staje się zupełnie nie warte uwagi. Szczególnie, że akcja po tym etapie znowu staje w miejscu, a bohaterowie nie wiedząc czemu powracają do punktu wyjścia, a tam nie uzyskując nic wartościowego (czytaj: zapchajdziura, co by opóźnić finał), ponownie pojawiają się w epicentrum zdarzeń i nagle wszystko już wiedzą. Tak naprawdę ostatnie 50 finałowych stron było bardzo męczące i musiałem skracać je sobie pomijając po kilka akapitów.

Najbardziej absurdalne jest jednak połączenie świata komputerów i rzeczywistego. Mimo, że autor starał się wyjaśnić to jakoś para-naukowo, to wyszło niestety śmiesznie, a wszystkie dialogi bohaterów na ten temat to jakaś szalona paplanina głupot. Zupełnie zmarnowany potencjał Atlantydy, która pojawia się tutaj chyba tylko po to, aby napędzić czytelników łaknących ciekawych nawiązań i jakiegoś logicznego rozwiązania zagadki. Niczego jednak takiego się nie otrzymuje.

Pomysł na książkę był świetny, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia.
Bez wątpienia ogromny plus za bardzo klimatyczny wstęp, budzący skojarzenia z Serią Niefortunnych Zdarzeń. Wiele tu zasługi w kreacji głównego bohatera, któremu nie brak charakteru. Jednak po interesującym wstępie fabuła zaczyna mocno zwalniać, najgorsze są bardzo widoczne dłużyzny i takie...