Zgrabne domknięcie trylogii. Wychodzimy w czasie trochę dalej niż się spodziewałem, bo nie kończy się wszystko bynajmniej na zwycięstwie pod Grunwaldem. Zaskoczenie, ale miłe, bo oznaczające, że autor nie poszedł w najbardziej oczywisty szablon.
Podoba mi się, że wszystkie zarysowane w poprzednich tomach intrygi znajdują swoje rozwiązanie, zarówno na poziomie świata realnego jak i nadprzyrodzonego. Generalnie jest dobrze.
Nadal jednak stoję na stanowisku, że nie jest to powieść historyczna, tylko lekkie fantasy wpisane w historyczne okoliczności. (Coś jak "Trylogia husycka" Sapkowskiego, tylko inna liga).

Zgrabne domknięcie trylogii. Wychodzimy w czasie trochę dalej niż się spodziewałem, bo nie kończy się wszystko bynajmniej na zwycięstwie pod Grunwaldem. Zaskoczenie, ale miłe, bo oznaczające, że autor nie poszedł w najbardziej oczywisty szablon.
Podoba mi się, że wszystkie zarysowane w poprzednich tomach intrygi znajdują swoje rozwiązanie, zarówno na poziomie świata...

Chyba najlepsza część cyklu krzyżackiego - wspaniałe opisy potyczek, bitwa pod Grunwaldem przedstawiona po mistrzowsku. Przyznam, że seria ta nie jest popularna tak samo, jak inne fantastyczno-historyczne powieści na naszym, rodzimym rynku wydawniczym. Nie mogę tego zrozumieć, cykl Domagalskiego jest naprawdę świetny! Będę polecał serię każdemu napotkanemu czytelnikowi!

Chyba najlepsza część cyklu krzyżackiego - wspaniałe opisy potyczek, bitwa pod Grunwaldem przedstawiona po mistrzowsku. Przyznam, że seria ta nie jest popularna tak samo, jak inne fantastyczno-historyczne powieści na naszym, rodzimym rynku wydawniczym. Nie mogę tego zrozumieć, cykl Domagalskiego jest naprawdę świetny! Będę polecał serię każdemu napotkanemu czytelnikowi!

Zacząłem od tej właśnie trzeciej części, to wypowiem się tylko niej. ( I owszem przeczytam całą serię jak będzie w promocji :D ) Ciekawa propozycja dla ludzi lubiących ...klasykę. Inna alternatywa inne spojrzenie na Bitwę pod Grunwaldem. Warto przeczytać.

Zacząłem od tej właśnie trzeciej części, to wypowiem się tylko niej. ( I owszem przeczytam całą serię jak będzie w promocji :D ) Ciekawa propozycja dla ludzi lubiących ...klasykę. Inna alternatywa inne spojrzenie na Bitwę pod Grunwaldem. Warto przeczytać.

Dobrze napisana książka. Alternatywa dla słynnych Krzyżaków.
Bardzo podobał mi się klimat, barwnie opisane przygotowania do bitwy, intrygi i rozmowy między rycerstwem. Kilka średniowiecznych intryg i ciekawe postacie. Dobra.

Dobrze napisana książka. Alternatywa dla słynnych Krzyżaków.
Bardzo podobał mi się klimat, barwnie opisane przygotowania do bitwy, intrygi i rozmowy między rycerstwem. Kilka średniowiecznych intryg i ciekawe postacie. Dobra.

„Gniewny pomruk burzy” to ostatnia część trylogii Dariusza Domagalskiego. Wiosna 1410 roku. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że będzie to rok wyjątkowo krwawy. Dwie potężne armie stają naprzeciw siebie, by siłą orężu udowodnić swoją wyższość. Obie mają po swojej stronie potężnych sprzymierzeńców w postaci boskich emanacji. Władysław Jagiełło nie czekając na ruch nieprzyjaciela, wkracza na ziemie Zakonu i sam wybiera miejsce, gdzie odbędzie się decydująca bitwa. Jego wybór pada na rozległe pola pomiędzy Grunwaldem, Stębarkiem i Łodwigowem. To tutaj rozegra się bitwa, która przejdzie do historii. Ale na tym historia się nie kończy. Po bitwie wojska polskie ruszą na Malbork oraz stoczą krwawy bój pod Koronowem. I chociaż wynik ich jest powszechnie znany, nie umniejsza to jednak radości z lektury. Autorowi należą się słowa uznania za dzieło, które stworzył. I piszę to świadom występujących w nim nieścisłości historycznych czy wyraźnego podziału na „dobrych” Polaków i „złych” Krzyżaków. Jeśli mam się czepiać, to poruszyłbym jeszcze kwestię tytułów. Z jednej strony budzą ciekawość, z drugiej zaś ocierają się o kicz. Podobnie jak postać Dagoberta z Saint-Amand. Rycerz o czystym sercu, wspaniały wojownik stawiający zawsze honor na pierwszym miejscu. Poza tym idealny kochanek, który sprawia, iż jego ukochana myśli tylko o chwili, kiedy znów wyląduje z nim w łożnicy. Nic tylko zazdrościć. W trzecim tomie znudził mnie, jego doskonałość mnie przygniotła i zniechęciła.
Cieszę się, iż przyszło mi dane spędzić kilkanaście wieczorów w XV wieku. I cieszę się tym bardziej, iż nie zniechęciły mnie całe te emanacje Najwyższego, które toczą odwieczną walkę o panowanie nad światem. Domagalski w powieść historyczną wplótł wątek fantastyczny, ale zrobił to dość subtelnie i to historia jest tu na pierwszym miejscu. Zakończenie też jest bardzo zręcznie napisane. Myślę, że książkę, podobnie jak całą trylogię, mogę ocenić jako dobrą. Widać, iż autor poświęcił na jej napisanie naprawdę dużo czasu, pracy i dlatego ja, czytelnik, oddaję mu cześć. Panie Darku, dziękuje za mile spędzony czas.

„Gniewny pomruk burzy” to ostatnia część trylogii Dariusza Domagalskiego. Wiosna 1410 roku. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że będzie to rok wyjątkowo krwawy. Dwie potężne armie stają naprzeciw siebie, by siłą orężu udowodnić swoją wyższość. Obie mają po swojej stronie potężnych sprzymierzeńców w postaci boskich emanacji. Władysław Jagiełło nie czekając na ruch...

13/2016 (A)

13/2016 (A)

Może i przesadza z opisami okrucieństwa. Może i wątki historyczne z fantastycznymi miesza miejscami nieporadnie. Ale - czyta się to lekko i szybko, bohaterowie są przyjemni i ludzcy - lub przeciwnie. A wkręcenie w to wszystko kabały i wątku Dawnych Bogów - przydało książce świeżości (za to - siódma gwiazdka)
Aha - przykład baaaardzo złej okładki I pretensjonalnego tytułu. błogosławieni niezrażeni, przeczytają naprawdę dobrze skrojoną książkę.

Może i przesadza z opisami okrucieństwa. Może i wątki historyczne z fantastycznymi miesza miejscami nieporadnie. Ale - czyta się to lekko i szybko, bohaterowie są przyjemni i ludzcy - lub przeciwnie. A wkręcenie w to wszystko kabały i wątku Dawnych Bogów - przydało książce świeżości (za to - siódma gwiazdka)
Aha - przykład baaaardzo złej okładki I pretensjonalnego tytułu....

No dobre to jest, całkiem fajna powieść. Grunwald bardzo mi się podobał, reszta już nieco mniej.

No dobre to jest, całkiem fajna powieść. Grunwald bardzo mi się podobał, reszta już nieco mniej.

Niezły cykl. Są nawiązania do Potopu, dość ciekawie się czyta.

Niezły cykl. Są nawiązania do Potopu, dość ciekawie się czyta.

Nie powiem, iż powyższa książka była spełnieniem moich oczekiwań, ale w świetle drugiego tomu, wypadła znacznie lepiej - nie ma tu już naciągania fabuły pod względem uzyskiwania kolejnych zapisanych stron, tylko po to by uzyskać kolejne tomiszcze, aby na nim zarobić. Niewątpliwie cały cykl jest ciekawym zbiorem informacji pod kątem historycznym, lecz skierowanym jedynie to miłośników fantastyki zafascynowanych czymś na wzór eposu rycerskiego.

Nie powiem, iż powyższa książka była spełnieniem moich oczekiwań, ale w świetle drugiego tomu, wypadła znacznie lepiej - nie ma tu już naciągania fabuły pod względem uzyskiwania kolejnych zapisanych stron, tylko po to by uzyskać kolejne tomiszcze, aby na nim zarobić. Niewątpliwie cały cykl jest ciekawym zbiorem informacji pod kątem historycznym, lecz skierowanym jedynie to...