„Martwy dla świata”, czwarty tom serii o przygodach Sookie Stackhouse, utrzymuje poziom poprzednich tomów. Czytelnik po raz kolejny ma do czynienia z lekką lekturą napisaną dość prostym językiem. Główna bohaterka również zbytnio się nie zmieniła – Sookie to ciągle ta sama prostoduszna, momentami nieco irytująca młoda kobieta, która jest magnesem na kłopoty oraz lepem na coraz przystojniejszych nadnaturalnych mężczyzn.

Telepatka - ku mojej największej uciesze – zerwała wreszcie z Billem. Kobieta nie była w stanie wybaczyć zdrady wampira. Mimo swej decyzji Sookie odczuwa smutek i ból - jej pierwszy, poważny związek właśnie się zakończył, a Bill wyjechał do Peru, by dalej realizować projekt dla królowej wampirów.

Sylwester bohaterka spędza pracując u Merlotte’a. Pracownicy robią noworoczne postanowienia. Sookie obiecuje sobie, że w tym roku nie pozwoli się skrzywdzić, już nigdy nie trafi do szpitala z powodu obrażeń odniesionych podczas udzielania pomocy wampirom. Cóż, telepatka nie ma większej szansy na spokój. Tej samej nocy udziela ona schronienia szeryfowi Strefy Piątej. Okazuje się, że do Shrevport ściągnęły czarownice, które za pomocą magii pozbawiły Erica wspomnień. Sookie kolejny raz daje się wmanewrować w sprawy nieumarłych. Kobieta obiecuje zaopiekować się „chorym” wampirem, to dopiero początek jej kłopotów. Wkrótce znika brat telepatki – Jason. Bohaterka wierzy, że za jego zaginięcie mogą być odpowiedzialne potężne wiedźmy. Czy Sookie rzeczywiście na rację? Czy zniknięcie jej brata ma związek z przybyłym do miasta kowenem? W społeczności nadnaturalnych istot zaczyna wrzeć, kiedy na jaw wychodzą nowe fakty dotyczące czarownic.

Czwarty tom przygód Sookie Stackhoue przeczytałam równie szybko, jak pozostałe trzy części cyklu. „Martwy dla świata” w moich oczach okazał się lekturą nieco gorszą niż poprzednie tomy serii, niemniej jednak powieść dostarczyła mi rozrywki. Akcja może nie porwała mnie zbyt mocno, główną winę za taki stan rzeczy ponosi postać misiowatego, zagubionego Erica – niby jest to mój ulubiony bohater, niby jest go dużo, ale Eric z „Martwego dla świata” nie jest tym samym wampirem, którego poznałam w poprzednich tomach. Pozbawiony wspomnień szeryf Strefy Piątej jest niemal tak nieciekawy, jak Bill. Irytowało mnie to, że tak fajna, nieco cyniczna i zabawna postać zaczęła przypominać ciepłe kluchy. Może Eric ukazał swą lepszą, wrażliwszą stronę, jednak mnie to nie ruszyło - zdecydowanie wolę starą wersję wampirzego szeryfa.

„Martwy dla świata”, czwarty tom serii o przygodach Sookie Stackhouse, utrzymuje poziom poprzednich tomów. Czytelnik po raz kolejny ma do czynienia z lekką lekturą napisaną dość prostym językiem. Główna bohaterka również zbytnio się nie zmieniła – Sookie to ciągle ta sama prostoduszna, momentami nieco irytująca młoda kobieta, która jest magnesem na kłopoty oraz lepem na...