5/10 – PRZECIĘTNY

Praca w Pokoju Niedoręczonych Listów odmieniła życie Randolpha Jaffe’a na zawsze. Studiując trafiającą tam korespondencję, mężczyzna odkrywa największe sekrety ludzkości oraz niezgłębione obszary ludzkiego umysłu. W poszukiwaniu bramy do Quiditty, tajemniczego miejsca gdzieś z pogranicza jawy i snów, Jaffe korzysta z pomocy Fletchera – genialnego naukowca uzależnionego od narkotyków. Efektem badań prowadzonych przez uczonego jest nuncjo – substancja przyspieszająca proces ewolucji i otwierająca wrota do odmiennych stanów świadomości. Różne stanowiska w kwestii wykorzystania Quiditty doprowadzają do otwartego konfliktu między wspólnikami.

To co niezmiennie wyróżnia prozę Barkera to bogactwo języka, niezwykła wyobraźnia oraz kształtowanie wyrazistych i niejednoznacznych postaci. Nie inaczej jest w przypadku „Wielkiego sekretnego widowiska” – ta pełna rozmachu, nasycona makabrą, suspensem oraz iście fantasmagorycznym klimatem powieść o najgłębiej skrywanych ludzkich pragnieniach, jest niczym połączenie magii, sennych fantazji oraz halucynogennych wizji narkotykowych.
Zdążyłem się już jednak przyzwyczaić, że w dziełach Brytyjczyka obok elementów fascynujących znajdują się też te całkiem marne, takie jak: pojawiające się farmazony w kwestii rozważań filozoficzno-egzystencjalnych, czy też momentami obezwładniająca nuda wynikająca z niemiłosiernie rozwleczonych opisów. Wszystkie te kwestie sprawiają, że by ukończyć tę książkę, musiałem się przez nią niemal „przeczołgać”.
Początkowo miałem plan, by bezpośrednio po lekturze tej powieści przejść do „Everville”, czyli drugiej części trylogii „Księgi sztuki”. Kiedy jednak już przeczytałem „Wielkie sekretne widowisko”, to stwierdziłem, że koniecznie muszę odpocząć od Barkera oraz jego twórczości i zabrać się za coś, co będzie mniej nużące.

„Wielkie sekretne widowisko” jest powieścią cholernie nierówną, momentami wręcz zachwycającą, a czasami aż do bólu nudną. Zbyt obszerne fragmenty tej książki okazały się dla mnie po prostu męczące, przez co satysfakcja z lektury mocno osłabła. Dzieło Clive'a Barkera mogę polecić więc jedynie nadzwyczaj cierpliwym czytelnikom.

5/10 – PRZECIĘTNY

Praca w Pokoju Niedoręczonych Listów odmieniła życie Randolpha Jaffe’a na zawsze. Studiując trafiającą tam korespondencję, mężczyzna odkrywa największe sekrety ludzkości oraz niezgłębione obszary ludzkiego umysłu. W poszukiwaniu bramy do Quiditty, tajemniczego miejsca gdzieś z pogranicza jawy i snów, Jaffe korzysta z pomocy Fletchera – genialnego naukowca...