Cercas wyraźnie szuka nowych metafor na określenie okropieństw i tragizmu wojny, której nie przeżył (czym sam sobie nieco zaprzecza tą książką), jednocześnie starając się dosłownie przekazać czytelnikowi co ma myśleć, tym samym nie zostawiając wielkiego pola manewru do rozważań. To, że wszystko podane jest wręcz na tacy; w całkiem ekspresowy sposób skutkuje tym, że nie ma w tej książce ani krztyny napięcia czy dramaturgii - nawet kiedy główny bohater poszukuje Rodneya to wciąż o nim wspomina, dzięki czemu jest on obecny (w ten czy inny sposób) czytelnikowi.

"Prędkość światła" jest tworem, który najtrafniej ująć byłoby mianem popłuczyn po twórczości Bolaño (z którego autor czerpie wręcz garściami), które w efekcie końcowym starają się być lotne niczym myśli Murakamiego, niestety to wszystko niezbyt ze sobą gra.

Generalnie nic wielkiego, ale można się pochylić jeżeli pała się wielką miłością do literatury iberoamerykańskiej; choć z drugiej strony można się także sromotnie rozczarować.

Cercas wyraźnie szuka nowych metafor na określenie okropieństw i tragizmu wojny, której nie przeżył (czym sam sobie nieco zaprzecza tą książką), jednocześnie starając się dosłownie przekazać czytelnikowi co ma myśleć, tym samym nie zostawiając wielkiego pola manewru do rozważań. To, że wszystko podane jest wręcz na tacy; w całkiem ekspresowy sposób skutkuje tym, że nie ma w...