Po zakończeniu lektury skojarzyło mi się, iż sam tytuł, dla mnie - niesamowity, a jednocześnie w żaden sposób nie zdradzający treści, jest na granicy poetycko-realnej. Brzmi poetycko, ale oznacza realne odczucia człowieka w ekstremalnych warunkach. Oddychasz - nie oddychasz. Oddech to życie, a żeby przeżyć trzeba jeść, co w warunkach obozowych stanowi podstawowy problem.
Książka jako zapis autentycznych przeżyć człowieka więzionego w łagrze na Ukrainie, nie jest tym, czym mogłam się spodziewać. A to wszystko za sprawą Herty Müller. Ma specyficzny styl pisania i jeśli ktoś raz zetknie się z jej książką, nie powinien mieć później problemu, z rozpoznaniem jej tekstów. Dlatego pod względem literackim jest na wysokim poziomie, za co też dobrze oceniam całość. Jednak pod względem podejścia do tematu coś mi lekko nie gra. Czy aby na pewno to ten człowiek, ze swoimi traumatycznymi przeżyciami jest jego bohaterem? Czy sama Herta, prezentująca się od strony bogatego warsztatu? Nasunęło mi się takie spostrzeżenie, że kunszt autora przysłania nieco wydźwięk spisanych wspomnień obcego człowieka. Kreacja autorki jest na tyle silna, że możemy mięć różne i to skrajne odczucia po tej lekturze.

Całość uważam za dobrze skonstruowaną opowieść, składającą się z rozdziałów o rożnej pojemności i dotykających różnorodnych przeżyć więźnia. Jednak w tym gatunku wyznacznikiem świetnej, a zarazem wstrząsającej literatury obozowej pozostaną dla mnie: Hanna Krall, Gustaw Herlinga-Grudzińskiego czy Tadeusz Borowski. Na pewno ma też znaczenie pochodzenie i własne doświadczanie sytuacji, stąd wymienionych autorów cenię właśnie za prostotę w przekazie na rzecz oddania przeżyć i atmosfery koszmaru wojennych dni.
"Huśtawkę oddechu" warto poznać dla samego zetknięcia się z pisarstwem Herty Müller, a także by zdobyć nowe doświadczenie literackie, gdzie o niewyobrażalnych rzeczach pisze się za pomocą bogatej metaforyki. Ten sam temat, a jak inaczej zaprezentowany.

Po zakończeniu lektury skojarzyło mi się, iż sam tytuł, dla mnie - niesamowity, a jednocześnie w żaden sposób nie zdradzający treści, jest na granicy poetycko-realnej. Brzmi poetycko, ale oznacza realne odczucia człowieka w ekstremalnych warunkach. Oddychasz - nie oddychasz. Oddech to życie, a żeby przeżyć trzeba jeść, co w warunkach obozowych stanowi podstawowy...