Na początku wspomnę, że Starożytny Egipt to moja ukochana cywilizacja i okres w historii, z którego niewiele powstało dobrej beletrystki...
Wielu zarzuca autorowi że zbyt bardzo gloryfikuje wszystkie swoje, dobre postaci, te złe przedstawiając tylko w złym świetle.
Naszym dobrym protagonistom wszystko się udaje, a za każdym ich czynem zbrojnym ramieniem stoją bogowie, wspierając wszystkie decyzje.
Wielu nie podoba się magia i wszystkie magiczne wydarzenia, które opisuje autor, jak choćby magiczne odnalezienie żołdu dla wojska... (kto przeczyta ten będzie wiedział o co chodzi),ale w tym całym hejcie warto wspomnieć o tym, że choć nawet autor pisze jako narrator wszechwiedzący w trzeciej osobie, to wczuwa się w dawnych Egipcjan i tak jak oni widzi pewne znaki.
Kto wie... może Egipcjanie tak mocno wierzyli w swoich bogów i mistyczny świat zasnuty mgłą Duat, że najprostsze wydarzenia interpretowali boską interwencją, albo też wiara tam była tak silna, że te wszystkie rzeczy, o których czytamy na ścianach świątyń stawały się rzeczywistością...
Jak dla mnie sposób przedstawienia faktów, jak i styl autora jest przyjemny w odbiorze i wierzę w świat, który on przestawia. Za duży plus mogę też uznać to, że autor świetnie odwzorował historię wplatając pomiędzy postaci fikcyjne, te jak najbardziej prawdziwe.
Faraon Sekenenre i jego żona Ahhotep to dla mnie niedoścignione wzory, tym bliższe że ich historia tak bardzo podobna jest do naszej, z Polskiego podwórka.
Ich piękna miłość dała mi dużo do myślenia i jestem nią wprost oczarowana. Sekenenre nie był przystojny co kilkukrotnie podkreślano w książce, na początku nie chciano przyjąć go nawet do koszar, z powodu wątłej sylwetki, a jednak mimo wszystko podniósł się, ćwiczył i kształtował swoją sylwetkę oraz umiejętności walki, by na końcu polec jako bohater.
To jest właśnie piękne. Autentyczność. Może nie u wszystkich, ale u niego na pewno.

Na początku wspomnę, że Starożytny Egipt to moja ukochana cywilizacja i okres w historii, z którego niewiele powstało dobrej beletrystki...
Wielu zarzuca autorowi że zbyt bardzo gloryfikuje wszystkie swoje, dobre postaci, te złe przedstawiając tylko w złym świetle.
Naszym dobrym protagonistom wszystko się udaje, a za każdym ich czynem zbrojnym ramieniem stoją bogowie,...

Zapraszam do przeczytania recenzji na moim blogu:
http://kemet-egipt.blogspot.com/2018/08/ksiazka-krolowa-wolnosci-christian-jacq.html

Zapraszam do przeczytania recenzji na moim blogu:
http://kemet-egipt.blogspot.com/2018/08/ksiazka-krolowa-wolnosci-christian-jacq.html

TAK! TAK! TAK!
Czasami lubię oderwać się od współczesnych kryminałów i thrillerów naszpikowanych nowoczesnością i poddać się czarowi starożytnego Egiptu i jego bohaterom. I wtedy za każdym razem przychodzi mi z pomocą Christian Jacq.
Królowa wolności - młoda egipska królowa, która postanowiła wydobyć swój kraj spod hyksoskiego jarzma. Za mną pierwsza część opowieści, którą przeczytałam jednym tchem i z wielką radością sięgnę po dwie następne.
Autor jest czarodziejem słowa, za każdym razem wspaniale przenosi mnie do Egiptu faraonów, gdzie nie ma internetu, telewizji, telefonu, a wiadomości przekazują gołębie pocztowe. Uwielbiam ten styl, ten czas, te opowieści...

TAK! TAK! TAK!
Czasami lubię oderwać się od współczesnych kryminałów i thrillerów naszpikowanych nowoczesnością i poddać się czarowi starożytnego Egiptu i jego bohaterom. I wtedy za każdym razem przychodzi mi z pomocą Christian Jacq.
Królowa wolności - młoda egipska królowa, która postanowiła wydobyć swój kraj spod hyksoskiego jarzma. Za mną pierwsza część opowieści, którą...

2005

2005

Momentami włączają się pewne schematy ( całe miasteczko jest złe, tylko jeden jedyny bohater jest praworządny, bądź na odwrót - absolutnie wszyscy mieszkańcy żyją w Arkadii, tylko jedna czarna owca podkopuje ten piękny obrazek),jednak książkę czyta się przyjemnie . polecam :)

Momentami włączają się pewne schematy ( całe miasteczko jest złe, tylko jeden jedyny bohater jest praworządny, bądź na odwrót - absolutnie wszyscy mieszkańcy żyją w Arkadii, tylko jedna czarna owca podkopuje ten piękny obrazek),jednak książkę czyta się przyjemnie . polecam :)