Zakazany owoc kusi najbardziej i jest w tym stweirdzeniu masa prawdy. Powieść, którą King napisał swego czasu pod pseudonimem Richard Bachaman teraz znaleźć jest niezwykle trudno. Zakazana przez samego autora po tym, jak jej egzemplarz znaleziono w pokoju nastolatka, który zachowując się podobnie jak główny bohater, dokonał masakry w szkole, nie jest dziełem łatwo dostępnym. Dltego długo pragnąłem się z nią zapoznać i kiedy wreszcie udało mi się dorwać nieco już wysłużony egzemplarz The Bachman Books byłem w siódmym niebie. Zacząłem się jednak bać, że legenda tej książki w zderzeniu z szarą rzeczywistością rozczaruje mnie. Zazwyczaj tak to już bywa. Na szczęście lektura okazała się jedna z najlepszych Kina/Bachmana.
Porywającą, wzruszającą i emocjonującą. Taką, po zakończeniu której od razu chce się do niej powrócić.

Fabułą jest tutaj oczywiście prosta i pesymistyczna, jak to zawsze w ksiązkach Bachamana. Nastoletni narrator to dzieciak nie potrafiący poradzić sobie z problemami, ale i agresją. Stres rozładowuje w jeden jedyny znany mu sposób - bójki. W końcu nie wytrzymuje. Coś w nim pęka. Katuje jednego z nauczycieli, a własną klasę wraz z nauczycielką bierze na zakładników. Zabarykadowany w klasie, z policją starającą się z nim negocjować, rozpoczyna swoistą psychologiczną grę, wciągając kolegów w maraton zwierzeń z najintymniejszych szczegółów życia. Sam również odkrywa karty swej przeszłości - rzucające nieco światła na jego zachowanie - a taka otwartość zaczyna rodzić uzależnienie. Syndrom helsinski powoli tworzy się na naszych oczach, fascynuje i przeraża...

Trudno jest właściwie powiedzieć w czym tkwi siła tej cieniutkiej powieści. Może w stylu Bachmana, tak różnym od stylu Kinga - bardziej surowym, ostrym i minimalistycznym - a może w konstrukcji fabularnej, która bazuje głównie na rozmowach. Ale jest to siła niezparzeczalna. I niezaprzeczalna jest innośc tej książki, na tle pozostałych dokonań Kinga/Bachmana. A wszytsko z powodu sympatii jaką ewidentnie czujemy do głównego bohatera, choć nie jest on w żadnych stopniu postacia pozytywną. Utożsamiamy sie tu z socjopatą i wcale nie jest nam z tym źle. Dziwne są to doznania, ale jak najbradziej niosące mnóstwo emocji.

Świetne jest również zakończenie - typowo Bachmanowskie. Kto czytał jakąkolwiek książkę pseudonimu Kinga, ma świadomość, że finały, nawey jeśli bohaterowi uda się przeżyć, są skrajnie pesymistyczne, choć z nutką wrednej satysfakcji płynącej z najniższych pobudek - pragnienia zemsty. W "Rage" dodatkowo finał jest również enigmatyczny i wieloznaczny, co dodaje mu atrakcyjności.

Tak więc gorąco polecam, bo warto! I to bez znaczenia czy uwielbiacie Króla czy go nienawidzicie.

Brawo panie King!

Zakazany owoc kusi najbardziej i jest w tym stweirdzeniu masa prawdy. Powieść, którą King napisał swego czasu pod pseudonimem Richard Bachaman teraz znaleźć jest niezwykle trudno. Zakazana przez samego autora po tym, jak jej egzemplarz znaleziono w pokoju nastolatka, który zachowując się podobnie jak główny bohater, dokonał masakry w szkole, nie jest dziełem łatwo...