Kiedy krocząc po skrzypiącym śniegu, wracałem do chaty, czasem któryś pies zaczynał wyć, a wtedy stopniowo rozlegało się pobrzękiwanie oszronionych łańcuchów : to pozostałe psy wyłaniały się ze swoich bud, żeby dołączyć do solisty. Każdy dodawał inne brzmienie do tej upiornej pieśni; niektóre dźwięki cichły, inne narastały, niosły się i przenikały w mroźną noc. Stare wygi nazywają to "podziękowyciem" i mawiają, że następuje po dobrym posiłku, kiedy psy czują się bezpiecznie i ciepło, a w brzuchach ciąży im przyjemny balast.

Kiedy krocząc po skrzypiącym śniegu, wracałem do chaty, czasem któryś pies zaczynał wyć, a wtedy stopniowo rozlegało się pobrzękiwanie oszro...

Moim największym sprzymierzeńcem podczas samotnego życia w lesie była pokora - świadomość, że gdyby zdarzyło mi się zapomnieć, jaki jestem słaby i mało znaczący, zginąłbym szybko. Pokora pomogła mi radzić sobie z bólem, samotnością, codziennymi trudnościami i głodem, dlatego że wierzyłem, iż nie zasługuję na nic więcej.

Moim największym sprzymierzeńcem podczas samotnego życia w lesie była pokora - świadomość, że gdyby zdarzyło mi się zapomnieć, jaki jestem s...

Nie mieli wiele, ale wszystko co posiadali, otaczali tak wielkim szacunkiem, że nasza kultura konsumpcyjna wypada na tym tle wręcz karygodnie. Dla Dona i jego bliskich mniej bez wątpienia oznaczało więcej.

Nie mieli wiele, ale wszystko co posiadali, otaczali tak wielkim szacunkiem, że nasza kultura konsumpcyjna wypada na tym tle wręcz karygodn...