"Siedem kobiet" R. Miller zrobiło na mnie wrażenie, przy czym dość długo nie umiałam określić dlaczego uznałam te opowiadania za ciekawe, wręcz fascynujące (przy pierwszym czytaniu), odkrywcze i nowatorskie. Zachłyśnięcie nimi to częściowo reakcja na, czytany dosłownie chwilę przed nimi zbiór opowiadań noblistki A. Munro, które utrzymane są w zupełnie innej stylistyce. Siłą opowiadań Miller są mistrzowsko dobrane bohaterki- współczesne, nowoczesne, seksualne i ... banalne. Jednym słowem: my. Przy tym mocno osadzone w rzeczywistości i wszystkie znajdujące się w krytycznym momencie życia. Narracja jest tu zwarta i brutalna w szczerości wobec opisywanych kobiet.
Każde z siedmiu opowiadań to portret kobiety, uchwycony w skrócie perspektywicznym.
To migawki z życia siedmiu reprezentantek różnych grup wiekowych, społecznych, kulturowych - co daje w efekcie interesującą panoramę społeczną bez upiększeń. Każda z bohaterek jest nieszczęśliwa, wszystkie podobnie, choć każda inaczej. Podobieństwo nieszczęścia to uwikłanie w relacje - typowe damsko-męskie, rodzinne, zawodowe, czy też oparte tylko na seksie - determinujące ich życie, wpisujące w stały, z góry znany scenariusz, narzucające schemat, wikłające w nieustające, destrukcyjne myślenie. Ani jedna z tych kobiet nie jest w stanie zaspokoić swoich ambicji, marzeń, pragnień, przy tym wszystkie znalazły się w jakiś sposób w momencie przełomu. W przypadku jednej to cudowne ocalenie, a innej ledwie myśl na widok butów męża.
Sedno, czyli emocje ujawniają się nie poprzez opis, a dialog - żywy, prawdziwy, naturalny lub działanie postaci, co jest szczególnie wstrząsające w przypadku opowieści o dziewięcioletniej Nancy. Dla takich emocji i dramatów brakuje nazw, ale czyny dziecka mówią wszystko. Redukcja w tym przypadku przeprowadzona mistrzowsko. W pozostałych - różnie, ale wszystkie bohaterki to żywe kobiety, a nie papierowe postaci.
Niezłe, ale nie wybitne.

Za: http://slowooslowach.blox.pl/2015/12/Siedem-kobiet-Rebeca-Miller.html

"Siedem kobiet" R. Miller zrobiło na mnie wrażenie, przy czym dość długo nie umiałam określić dlaczego uznałam te opowiadania za ciekawe, wręcz fascynujące (przy pierwszym czytaniu), odkrywcze i nowatorskie. Zachłyśnięcie nimi to częściowo reakcja na, czytany dosłownie chwilę przed nimi zbiór opowiadań noblistki A. Munro, które utrzymane są w zupełnie innej stylistyce. ...