Znana z i ekranu telewizyjnego i z wielu audycji radiowych pani Dorota, weterynarz i miłośnik zwierza wszelkiego. Jej pasja do zwierząt to nie tylko gabinet weterynaryjny, ale także psy, koty i inne zwierza w domu. Kto nie oglądał nigdy "Zwierzowca" lub nie słuchał audycji "Zwierzenia na cztery łapy" ten ma okzaję poszukać tych programów w internecie, a na pewno nie pożałuje.
A póki co, przeczytajcie bardzo ciekawą biografię samej autorki, która prowadzi nas opowiadając o swoich przodkach, rownież miłośnikach natury oraz o swoich ludzko-zwierzęcych meandrach losu.
Nudy nie ma, ciekawostek mnóstwo, ale żeby nie było, że to tylko śmichy chichy, to powaznych zagadnień rownież nie brak. Polecam bardzo ja psia mama :)

Znana z i ekranu telewizyjnego i z wielu audycji radiowych pani Dorota, weterynarz i miłośnik zwierza wszelkiego. Jej pasja do zwierząt to nie tylko gabinet weterynaryjny, ale także psy, koty i inne zwierza w domu. Kto nie oglądał nigdy "Zwierzowca" lub nie słuchał audycji "Zwierzenia na cztery łapy" ten ma okzaję poszukać tych programów w internecie, a na pewno nie...

3/4 ksiazki czytalo sie swietnie. Bardzo ciekawa historia rodziny i zwierzakow. Przy samym koncu Pani Dorota rozczarowala mnie swoim zachwyceniem nad turystyka gdzie wykorzystywane sa zwierzeta (plywanie z delfinami itd) Niespodziewalam sie tego w ogole. Ksiazka jest z 2008 roku wiec zakladam ze od tego czasu zmienila swoje podejscie. Wiem ze jest wegetarianka (czemu tylko, nie wiem)

3/4 ksiazki czytalo sie swietnie. Bardzo ciekawa historia rodziny i zwierzakow. Przy samym koncu Pani Dorota rozczarowala mnie swoim zachwyceniem nad turystyka gdzie wykorzystywane sa zwierzeta (plywanie z delfinami itd) Niespodziewalam sie tego w ogole. Ksiazka jest z 2008 roku wiec zakladam ze od tego czasu zmienila swoje podejscie. Wiem ze jest wegetarianka (czemu tylko,...

Po gawędziarskich wspomnieniach "Do serca przytul psa" z chęcią sięgnęłam po Autobiografię i tu jest tego więcej a zwierzęta są członkami rodziny, nawet jeśli jest to jeż.
Pani Dorota pisze też o trudniejszych tematach, nie dominują one jednak książki, którą lekko się czyta.

Po gawędziarskich wspomnieniach "Do serca przytul psa" z chęcią sięgnęłam po Autobiografię i tu jest tego więcej a zwierzęta są członkami rodziny, nawet jeśli jest to jeż.
Pani Dorota pisze też o trudniejszych tematach, nie dominują one jednak książki, którą lekko się czyta.

Jedna z lżejszych i przyjemniejszych lektur z ostatnich miesięcy. Nie męczy i nie ryje mózgu jeżeli go się posiada. Ja panią Dorotę kojarzę z różnych audycji czy wstawek telewizyjnych i zawsze uważałam ją w pierwszej kolejności za przyjaciela zwierząt z ogromną wiedzą w tym temacie. A skoro tak to pewnie i weterynarzem jest znakomitym chociaż tutaj pewnie zdania będą podzielone jak to u Polaków przystało. Co mnie zaskoczyło w tej lekturze ale raczej na plus mimo że temat ciężki to to że jej zdaniem czasem warto pozwolić zwierzakowi godnie odejść niż na siłę leczyć co w obecnych czasach rozwoju również medycyny zwierząt może być dla niektórych z nas kamieniem nie do przeskoczenia. Ale warto się pochylić i zastanowić nad tym fragmentem książki. Mam swój zwierzyniec i wiem jak każdy właściciel zwierzaka domowego jak trudne są to decyzje. Ale w tej książce oprócz poważnych tematów jest sporo lekkich anegdot z życia rodziny pokazujących koleje ich losów czasem trudnych czasem łatwych. Także pomimo poważnych wstawek można odpocząć przy tej lekturze. Polecam osobom wymęczonym tym co ciągle czytają bo warto przeskoczyć na coś innego. Nawet nie wiem czy się nie skuszę na inne książki jej autorstwa tyle że już w tematyce bardziej zoologicznej. Mogą być warte przeczytania.

Jedna z lżejszych i przyjemniejszych lektur z ostatnich miesięcy. Nie męczy i nie ryje mózgu jeżeli go się posiada. Ja panią Dorotę kojarzę z różnych audycji czy wstawek telewizyjnych i zawsze uważałam ją w pierwszej kolejności za przyjaciela zwierząt z ogromną wiedzą w tym temacie. A skoro tak to pewnie i weterynarzem jest znakomitym chociaż tutaj pewnie zdania będą...

Pani Dorota jest wspaniałą osobą - oby było takich coraz więcej. Piękna książka o miłości do życia, do ludzi i do zwierząt, które pani Dorota nazywa "osobami na czterech nogach". Można się pośmiać, wielokrotnie wzruszyć, zadumać. Mam nadzieję, że kiedyś uda mi się przeczytać wszystko, co wyszło spod pióra autorki.

Pani Dorota jest wspaniałą osobą - oby było takich coraz więcej. Piękna książka o miłości do życia, do ludzi i do zwierząt, które pani Dorota nazywa "osobami na czterech nogach". Można się pośmiać, wielokrotnie wzruszyć, zadumać. Mam nadzieję, że kiedyś uda mi się przeczytać wszystko, co wyszło spod pióra autorki.

Bardzo dobrze się czyta, podobnie jak i słucha audycji radiowych pani Autorki.

Bardzo dobrze się czyta, podobnie jak i słucha audycji radiowych pani Autorki.

Dorota Sumińska to lekarka weterynarii,
znana z felietonów, programów telewizyjnych i radiowych,
autorka książek przyrodniczych i podróżniczych dla dzieci i dorosłych.
Jej autobiografia nosi tytuł "Autobiografia na czterech łapach,
czyli historia jednej rodziny oraz psów, kotów, krów, koni, jeży, słoni, węży... i ich krewnych".

To prawie 400-stronicowa opowieść o jej krewnych i przyjaciołach (ludzkich i zwierzęcych).
O wszystkich istotach autorka wypowiada się z większą lub mniejszą czułością.
To bardzo ciepła, dość ciekawa, trochę śmieszna książka.
Czytałam ją niespiesznie przez wiele dni do poduszki.

"Moim sposobem na smutek jest radość moich bliskich, bez względu na gatunek.
Roześmiana psia gęba cieszy tak samo jak ludzka. Wypięty koci brzuszek, nadstawiony
do głaskania, działa lepiej niż prozac."

Książkę polecam.


https://bajdocja.blogspot.com/2020/05/autobiografia-doroty-suminskiej.html

Dorota Sumińska to lekarka weterynarii,
znana z felietonów, programów telewizyjnych i radiowych,
autorka książek przyrodniczych i podróżniczych dla dzieci i dorosłych.
Jej autobiografia nosi tytuł "Autobiografia na czterech łapach,
czyli historia jednej rodziny oraz psów, kotów, krów, koni, jeży, słoni, węży... i ich krewnych".

To prawie 400-stronicowa opowieść o jej...

Świetna książka dla wszystkich miłośników psów, kotów i innych milusińskich. Autorka przedstawia w niej swoją nietuzinkową historię rodzinną oraz codzienne życie, które dzieli ze swoimi zwierzętami, zamieszkałymi w jej domu. Opisuje różnorodne historie związane ze swoimi ulubieńcami, które towarzyszą jej w każdym aspekcie życia i są najważniejszymi członkami rodziny. Historie są bardzo różnorodne, i smutne, i komiczne, a czasami wręcz absurdalne.
Czytałam książkę na głos swojej córce i wspólnie świetnie się bawiłyśmy.
GORĄCO POLECAM zwariowanym miłośnikom zwierząt, którzy są w stanie wiele poświęcić dla swoich pupilów. Mogą w niej odnaleźć bratnią duszę w osobie autorki.

Świetna książka dla wszystkich miłośników psów, kotów i innych milusińskich. Autorka przedstawia w niej swoją nietuzinkową historię rodzinną oraz codzienne życie, które dzieli ze swoimi zwierzętami, zamieszkałymi w jej domu. Opisuje różnorodne historie związane ze swoimi ulubieńcami, które towarzyszą jej w każdym aspekcie życia i są najważniejszymi członkami rodziny....

Piękna rzecz, pełna ciepła i miłości do zwierząt, fantastyczna postawa życiowa Autorki. Do tego nietuzinkowa historia rodzinna. Opowieść momentami wzrusza, bawi i prowokuje do refleksji. Warto przeczytać.

Piękna rzecz, pełna ciepła i miłości do zwierząt, fantastyczna postawa życiowa Autorki. Do tego nietuzinkowa historia rodzinna. Opowieść momentami wzrusza, bawi i prowokuje do refleksji. Warto przeczytać.

Pani Dorota kocha zwierzęta i pięknie o nich pisze. Tylko ci, którzy również kochają naszych Braci Mniejszych, zrozumieją to, ile musiała kosztować Autorkę ta podróż w przeszłość- pisanie nie tylko o bliskich ludziach, którzy odeszli, ale także o każdym zwierzęciu, jakie było w Jej domu- a nie było ich mało. Dzięki tej książce po raz drugi miałam okazję poznać niesamowitą kobietę, jaką jest pani Dorota Sumińska. Chciałabym poznać Ją w realu. "Autobiografia..." to książka opisująca losy pani Dorotyn i jej najbliższych- tych ludzkich, i nie tylko. Mam taki sam stosunek do zwierząt jak Autorka, więc czytanie o wszystkich psach, kotach a także przedstawicielach innych gatunków było dla mnie samą przyjemnością. Zdumiewające jest to, jak wiele o nas mówią nasi Bracia Mniejsi. W książce tej, oprócz wielu historii o ludziach i zwierzętach, Autorka zawarła także wiele życiowych prawd, pięknie ujęła pewne- zdawałoby się- oczywiste rzeczy. Oczywiste w tym sensie, że takie być powinny, niestety rzeczywistość często pokazuje, że jest inaczej...
"Moim zdaniem, Bóg dał nam zwierzęta jako sprawdzian człowieczeństwa. Skoro dane nam było dowiedzieć się, co jest dobre, a co złe, możemy wybierać."
Ciężko jest nie zgodzić się z tym cytatem.
Miłośnicy zwierząt przeczytają tę książkę delektując się nią.
Muszę jednak dodać, że młodsza siostra "Autobiografii..." zrobiła na mnie jeszcze większe wrażenie (co nie znaczy że jest lepsza- po prostu czytałam ją podczas gdy moja ukochana suczka ciężko chorowała, a słowa Pani Doroty działały na moje serce kojąco).

Pani Dorota kocha zwierzęta i pięknie o nich pisze. Tylko ci, którzy również kochają naszych Braci Mniejszych, zrozumieją to, ile musiała kosztować Autorkę ta podróż w przeszłość- pisanie nie tylko o bliskich ludziach, którzy odeszli, ale także o każdym zwierzęciu, jakie było w Jej domu- a nie było ich mało. Dzięki tej książce po raz drugi miałam okazję poznać niesamowitą...