Dostojewski, jaki jest, każdy widzi. Pesymistyczny, ponury, badający najciemniejsze zakątki ludzkiej duszy i ludzkiego życia. "Wspomnienia z domu umarłych" to relacja z pobytu na katordze zawierająca wiele autobiograficznych elementów z pobytu pisarza na zesłaniu w Omsku. I ciekawy dokument zainteresowań pisarza zbrodnią i karą. Książka obfituje w refleksje na ten temat poparte przykładami z życia współwięźniów. Ale przede wszystkim jest relacją z katorżniczej codzienności - od pierwszego dnia, trudów przyzwyczajenia się do tej rzeczywistości, przez opis moszczenia się w niej, opisów wydarzeń, które urozmaicały życie zesłańca - łaźni, kupna konia itd, po opis ucieczki. Inny świat i nic dziwnego, ze Herling-Grudziński właśnie w tej książce szukał motta do swoich wspomnień. Nie lubię Dostojewskiego. Jest on zafascynowany degeneratem, zbrodniarzem, a nie ma współczucia dla jego ofiar. Nie mniej z zainteresowaniem przeczytałam tę książkę, bo zawierała to, czego oczekiwałam - dokładny obraz losu zesłańca na katorgę, a to mnie - Polkę - z powodu różnych zaszłości historycznych obchodzi.

Dostojewski, jaki jest, każdy widzi. Pesymistyczny, ponury, badający najciemniejsze zakątki ludzkiej duszy i ludzkiego życia. "Wspomnienia z domu umarłych" to relacja z pobytu na katordze zawierająca wiele autobiograficznych elementów z pobytu pisarza na zesłaniu w Omsku. I ciekawy dokument zainteresowań pisarza zbrodnią i karą. Książka obfituje w refleksje na ten temat...