B.:

„A Pan Bóg ma swoje powody, by pozwalać na szerzenie się złego i jego czarów. Jest to bowiem kara, którą ludzie (szczególnie kobiety) ponieść muszą po tym jak ojciec nasz- Adam popełnił grzech pierworodny.”

Czytałam tę pozycję z wielkim zaciekawieniem, gdyż idealnie ukazuje stan umysłu człowieka średniowiecznego. Nic dziwnego, że są to "wieki ciemne". Ludzie wierzyli w takie rzeczy, że to przechodzi moje zdolności pojmowania. Choć na dobrą sprawę - w niektórych częściach świata, naszego kraju oczywiście też, jest tak do dnia dzisiejszego.

Sama księga była bardzo popularna. Był to swoisty podręcznik łowcy czarownic od XV do XVII wieku. Choć został potępiony przez inkwizycję już w 1490 i nigdy nie był oficjalnie zatwierdzony przez Kościół katolicki, to był popularny w zachodniej i centralnej Europie, poza Anglią i Holandią. Aż do 1678 roku był najpopularniejszą książką po Biblii. W Polsce „Młot na czarownice” wydano w 1614 roku, przetłumaczył ją Stanisław Ząbkowic.

Treść księgi podzielona jest na trzy części. Pierwsza dowodzi, że magia rzeczywiście istnieje, druga opisuje jej formy, a trzecia – sposoby wykrywania, sądzenia i pozbywania się wiedźm. Kobiety, jako słabsza płeć, były bardziej podatne na działanie Szatana. Przynajmniej w mniemaniu autorów. W księdze zawarty jest jeszcze szereg nieprawdopodobnych wręcz opisów czarownicy i ich obcowaniu z siłami zła.

W każdym razie… Podsumujmy. Jak możemy rozpoznać czarownicę? Dzięki temu poradnikowi stanie się to naprawdę proste. Wystarczy stosować się do kilku prostych wskazówek... Może się uda? Kto wie. Jeżeli szczęście dopisze - usuniemy ze świata wszelkie zło i największe zagrożenie - kobiety, które dopuściły się grzechu i opowiedziały się po stronie Zła... Bo przecież "niej niebezpiecznie jest przebywać z lwem lub smokiem niż z niegodziwą kobietą". Warto zapoznać się z tekstem i przekonać, w co ludzie byli/są w stanie uwierzyć.
-----------------------------------------------

Ś.:

Młot ciemnoty

„Kobieta jest bardziej okrutna niż śmierć; jej serce jest pułapką; jej ręce są okowami; sprawiedliwy będzie od niej uciekał, grzesznicy będą jej ulegali.”

Jeden cytat doskonale definiuje cały majestat dzieła dwóch dominikanów. Ciemnota, ciemnota i jeszcze raz ciemnota, chociaż ja pożarłem ten zaścianek przy trzech krótszych posiedzonkach.

Wydana w 1486 roku Malleus Maleficarum jest swojego rodzaju poradnikiem dla ówczesnych łowców czarownic.
Dzieło jest podzielone na trzy części. Pierwsza z nich opowiada o zwyczajach wiedźm i guślarzy (czytaj: jednostkach nie pasujących do systemu, przeznaczonych do rychłej eksterminacji). Druga opisuje metody ochrony przed zaklęciami i trzecia… (prawdziwa wisienka na torcie) streszczająca sposoby walki z czarownicami. Przekład na język polski jest bardzo solidny, nie okraszony średniowiecznymi archaizmami, ale z drugiej strony gdyby pan Sprenger i Kramer postanowił zasypać mnie banałami przez kolejne 500 kart, nie dotrwałbym do końca.

Młot na Czarownice jest idealnym zwierciadłem czasów w którym została napisana. Z samym przekazem książki nie za bardzo się zgadzam ;), ale nie umniejsza to faktu, że jest pasjonującą lekcją historii i dokładnym obrazem umysłu niewykształconego, średniowiecznego społeczeństwa zręcznie manipulowanego przez kościół.

B.:

„A Pan Bóg ma swoje powody, by pozwalać na szerzenie się złego i jego czarów. Jest to bowiem kara, którą ludzie (szczególnie kobiety) ponieść muszą po tym jak ojciec nasz- Adam popełnił grzech pierworodny.”

Czytałam tę pozycję z wielkim zaciekawieniem, gdyż idealnie ukazuje stan umysłu człowieka średniowiecznego. Nic dziwnego, że są to "wieki ciemne". Ludzie wierzyli...