Rzeczywiście to nic innego jak przewodnik. Kundera zabiera nas w sentymentalną podróż po stylach literackich. Ocenia, dzieła innych, wybitnych twórców. Dostrzega również ich talent, między innymi Czesława Miłosza lub Franza Kafki. Jednakże, nie jest to taka ciekawa książka jak ,,Żart” czy ,,Nieznośna lekkość bytu”.
Nie zaciekawiła mnie. Krótka i szybko się czyta, lecz nie można z niej wynieść nic inspirującego.
Doceniam jedną rzecz. Milan w przeciwieństwie do świata, zauważył, że po zakończeniu wojny światowej, okupacja nie skończyła się. Świat do dziś jest zdominowany albo przez blok zachodni lub wschodni. Ameryka dalej miesza się w nieswoje sprawy, a Rosja robi wszystko, co jej się żywnie podoba, bez konsekwencji. Jak wiadomo, ani Sowieci, ani Amerykanie, ani Brytyjczycy nie mieli swojej Norymbergi.

Rzeczywiście to nic innego jak przewodnik. Kundera zabiera nas w sentymentalną podróż po stylach literackich. Ocenia, dzieła innych, wybitnych twórców. Dostrzega również ich talent, między innymi Czesława Miłosza lub Franza Kafki. Jednakże, nie jest to taka ciekawa książka jak ,,Żart” czy ,,Nieznośna lekkość bytu”.
Nie zaciekawiła mnie. Krótka i szybko się czyta, lecz nie...

Dla fanów kultury - koniecznie. Nawet jeżeli nie wiedziałam o jakim dziele Kundera opowiada, to sposób w jaki to robi jest niesamowity.

Dla fanów kultury - koniecznie. Nawet jeżeli nie wiedziałam o jakim dziele Kundera opowiada, to sposób w jaki to robi jest niesamowity.

Niezwykłe spotkanie z Kunderą, którego niegdyś (prawie 30 lat temu) intensywnie poznawałem. Tym razem Kundera uraczył mnie, pamiętającego jego „Walc pożegnalny”, czymś niesamowitym, nieporównywalnym. Celnymi, dogłębnymi – mimo zwięzłej formy – uwagami na temat wielkich tego świata. I chociaż nie z wszystkimi zachwytami autora się zgadzam (Schönberg ciągle zostaje u mnie w niełasce),to doceniam przenikliwość Milana i umiejętność precyzowania myśli. Wspaniała lektura, choć krótka – przeczytanie całości zajęło mi jedno popołudnie.

Niezwykłe spotkanie z Kunderą, którego niegdyś (prawie 30 lat temu) intensywnie poznawałem. Tym razem Kundera uraczył mnie, pamiętającego jego „Walc pożegnalny”, czymś niesamowitym, nieporównywalnym. Celnymi, dogłębnymi – mimo zwięzłej formy – uwagami na temat wielkich tego świata. I chociaż nie z wszystkimi zachwytami autora się zgadzam (Schönberg ciągle zostaje u mnie w...

Na początku książki M. Kundera pisze „…spotkanie moich refleksji i moich wspomnień, moich starych tematów (egzystencjalnych i estetycznych) i moich starych miłości (Rabelais, Janáček, Fellini, Malaparte…)….”. Tym właśnie jest książka „Spotkanie”. Dla wielbicieli Kundery jest to ciąg dalszy przygody z jego intelektualną emocjonalnością, delektowania się wartościowymi rozważaniami, choć może trochę już niewczesnymi. Jak to u Kundery, opisy zachwytów płynące z wyrobionego gustu literacko-muzycznego są naznaczane melancholią, uchodźctwem, wspomnieniem śmierci i dozgonną miłością do sztuki.
Zachęcam do przyjęcia zaproszenia na to wartościowe „Spotkanie” :-).

Na początku książki M. Kundera pisze „…spotkanie moich refleksji i moich wspomnień, moich starych tematów (egzystencjalnych i estetycznych) i moich starych miłości (Rabelais, Janáček, Fellini, Malaparte…)….”. Tym właśnie jest książka „Spotkanie”. Dla wielbicieli Kundery jest to ciąg dalszy przygody z jego intelektualną emocjonalnością, delektowania się wartościowymi...

Pięknie pisze Kundera o swoich fascynacjach literackich, muzycznych, malarskich. Niestety znam niewiele dzieł, o których pisze, dlatego też nie była to łatwa lektura. Niemniej jednak warto było śledzić tok myśli autora i przenikającą je melancholię, zadumę nad czasem, przemijaniem i śmiercią.

Pięknie pisze Kundera o swoich fascynacjach literackich, muzycznych, malarskich. Niestety znam niewiele dzieł, o których pisze, dlatego też nie była to łatwa lektura. Niemniej jednak warto było śledzić tok myśli autora i przenikającą je melancholię, zadumę nad czasem, przemijaniem i śmiercią.

Doskonałe podsumowanie naszych czasów: "Powstaje dzisiaj zbyt wiele obrazów, które chcą nas przerazić, ale nas nudzą".
Poza tym ciekawy przegląd literatury i zwrócenie uwagi na tak różną wrażliwość ludzi na te same aspekty.

Doskonałe podsumowanie naszych czasów: "Powstaje dzisiaj zbyt wiele obrazów, które chcą nas przerazić, ale nas nudzą".
Poza tym ciekawy przegląd literatury i zwrócenie uwagi na tak różną wrażliwość ludzi na te same aspekty.

Po wspaniałej "Zasłonie" postanowiłam w końcu sięgnąć po kolejną książkę Milana Kundery. Niestety jednak odrobinę się rozczarowałam. Tematy podjęte w tej pozycji nie poruszyły mnie i nie zaciekawiły mnie tak jak w przypadku pierwszego spotkania z autorem. Myślę również, że pozycja ta podobałaby mi się bardziej gdybym wiedziała więcej (albo cokolwiek) o niektórych osobach wspomnianych przez autor - na moją obronę muszę zaznaczyć, że Milan Kundera ma dość oryginalnych i raczej mniej popularnych znajomych (przynajmniej dla osoby z innego pokolenia niż autor). Tak łatwo się jednak oczywiście nie poddam! Kolejne, mam nadzieję lepsze, pozycje czekają na regale :D.

Mój regał z książkami
patsy-books.blogspot.com

Po wspaniałej "Zasłonie" postanowiłam w końcu sięgnąć po kolejną książkę Milana Kundery. Niestety jednak odrobinę się rozczarowałam. Tematy podjęte w tej pozycji nie poruszyły mnie i nie zaciekawiły mnie tak jak w przypadku pierwszego spotkania z autorem. Myślę również, że pozycja ta podobałaby mi się bardziej gdybym wiedziała więcej (albo cokolwiek) o niektórych osobach...

Zbiór esejów o sztuce: od literatury po muzykę poważną. A raczej o ich twórcach, o życiu, o ideach, o wzajemnym ścieraniu się poglądów, o wrażliwości, o człowieku, o różach i gównach, czyli wszystko to, z czego znam i uwielbiam Kunderę. Jak zwykle przenikliwy, jak zwykle w punkt.

Zbiór esejów o sztuce: od literatury po muzykę poważną. A raczej o ich twórcach, o życiu, o ideach, o wzajemnym ścieraniu się poglądów, o wrażliwości, o człowieku, o różach i gównach, czyli wszystko to, z czego znam i uwielbiam Kunderę. Jak zwykle przenikliwy, jak zwykle w punkt.

Kundera jest takim mistrzem, że czytając jego eseje chce się poznać dzieła, pisarzy, muzyków i historie, o których pisze. A by cieszyć oko i umysł jego piórem, nie trzeba wcale ich znać wcześniej.

Kundera jest takim mistrzem, że czytając jego eseje chce się poznać dzieła, pisarzy, muzyków i historie, o których pisze. A by cieszyć oko i umysł jego piórem, nie trzeba wcale ich znać wcześniej.

Cudowna podróż przez literaturę oraz muzykę. Refleksja nad XX-wiekiem. Czyta się bardzo przyjemnie.

Cudowna podróż przez literaturę oraz muzykę. Refleksja nad XX-wiekiem. Czyta się bardzo przyjemnie.