Książka mogłaby być o połowę krótsza. Sama treść bez rewelacji - bardzo dużo naukowych terminów i dywagacji, mało zaś tego co cechuje inne książki Autora, mianowicie ducha przygody. Jak na podróżniczą książkę o Amazonce jest w niej zbyt wiele niepotrzebnych informacji i tematów pobocznych, które wystarczyło wspomnieć, a nie opisywać. Być może Autor, podczas procesu twórczego, stracił z oczu sens i cel jaki miała nieść ze sobą ta książka, skupiając się na innych, rażących elementach. Czytając inne jego pozycje, można zauważyć ogromne ilości autoreklamy, ale w tejże książce osiągnęła ona wielkość...hm - Amazonki. Fragment dotyczący pobytu Autora w Polsce, opisujący spotkania towarzyskie Pałkiewicza z Kwaśniewskimi czy Wałęsami, mówiąc krótko - zażenował mnie. Pytam co ma to do jego wyprawy?
Wydaje mi się, że Pałkiewicza - podróżnika, należy oddzielić od Pałkiewicza - osoby. Podobnie mam z Cejrowskim. Obu szanuję niezwykle za to co robią, ale myślę, że jako zwykłych ludzi, bym ich nie polubił. W przypadku Pana Pałkiewicza (bo o nim tu mowa) powodem jest zadufanie w sobie, arogancja, nieznoszenie sprzeciwu czy krytyki oraz nieprzebrane pokłady samozachwytu i przechwał.

Książka mogłaby być o połowę krótsza. Sama treść bez rewelacji - bardzo dużo naukowych terminów i dywagacji, mało zaś tego co cechuje inne książki Autora, mianowicie ducha przygody. Jak na podróżniczą książkę o Amazonce jest w niej zbyt wiele niepotrzebnych informacji i tematów pobocznych, które wystarczyło wspomnieć, a nie opisywać. Być może Autor, podczas procesu...