Wyobraź sobie, że nagle możesz przenieść się do czasów czterdzieści lat temu. Do czasów, kiedy na ulicach nie widać jedynie nastolatków wysyłających miliony SMS-ów, wpatrzonych w ekran monitora. Do czasów, kiedy popularności nie mierzono kliknięciami „Lubię to” na Facebooku, kiedy ważniejsze od pieniędzy było szczęście i miłość w rodzinie. Niemożliwe? Z powieścią Barbary Piórkowskiej „Szklanka na pająki” jak najbardziej możliwe!

Barbara Piórkowska to poetka, dziennikarka, krytyczka literacka, autorka opowiadań i performerka w show poetycznych. Skończyła polonistykę na Uniwersytecie Gdańskim. Była dziennikarką „Gazety Wyborczej” w Gdańsku, współpracowała z kwartalnikiem literackim „Migotania, przejaśnienia…”, przygotowywała w Londynie polską edycję pisma „The Sun” dla emigracji. Laureatka Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za rok 2004, stypendystka Marszałka Województwa Pomorskiego. Wydała dwa tomy wierszy.

Poznajemy Olę – dziewczynkę urodzoną w Gdańsku, mieszkającą w bloku razem z Lechem Wałęsą. Podobno w poprzednim wcieleniu była mężczyzną, może dlatego nie chce być taka jak wszyscy. Jest bardzo żywa, wszędzie jej pełno. Ma bardzo bogatą wyobraźnię – jakże często wylewa ją na kartki papieru w postaci wielobarwnych rysunków. Możemy podpatrzeć jej rozwój od niemowlęcia aż do dorosłości – wszystkie jej wzloty, upadki, niepowodzenia, małe i wielkie radości. Prowadzi nas przez swój świat, wskazując niezwykłe i zwyczajne okresy w swoim życiu: przedszkole, podstawówkę, dorastanie, liceum, studia…. Na naszych oczach bohaterka dorasta, a każdy dzień jest inny, wyjątkowy.

To wszystko zaś dzieje się na tle historycznym: PRL, Solidarność, Nobel dla Polaka – Lecha Wałęsy… Poznajemy te wydarzenia całkiem inaczej niż na lekcji historii – z perspektywy młodej, dorastającej dziewczyny, która opowiada to z humorem, śmiechem i na pewno nie nudno i przygnębiająco. Również miasto w którym rozgrywane są wydarzenia rysuje nam się dość wyraźnie – miasto z tradycją, kulturą i historią.

Dzięki narracji pierwszoosobowej możemy dokładnie poznać wszystkie myśli, uczucia i zamiary głównej bohaterki – Aleksandry. Autorka operuje bardzo lekkim językiem i świetnym stylem, a nie można zapominać, że to jej debiut – bardzo udany debiut. W jest mnóstwo humoru i sytuacji z przymrużeniem oka, czyta się bardzo szybko. Książka nie jest dużo objętościowo, więc zajmuje nie więcej niż jeden, dwa wieczory.

„Szklanka na pająki” to książka, która skłania do przemyśleń, daje nadzieję, pozwala spojrzeć inaczej na przyszłość i przeszłość. Nie wymaga sporego skupienia, ale skłania czytelnika do refleksji i zastanowienia się nad swoi życiem. Nie ma tu szybkiej akcji ani niestworzonych wydarzeń, rzeczy. Możliwe, że fani fantastyki trochę się zawiodą, bo ta książka jest po prostu o… życiu.

5/6
8/10

Wyobraź sobie, że nagle możesz przenieść się do czasów czterdzieści lat temu. Do czasów, kiedy na ulicach nie widać jedynie nastolatków wysyłających miliony SMS-ów, wpatrzonych w ekran monitora. Do czasów, kiedy popularności nie mierzono kliknięciami „Lubię to” na Facebooku, kiedy ważniejsze od pieniędzy było szczęście i miłość w rodzinie. Niemożliwe? Z powieścią Barbary...