Książkę reklamuje tekst, ehkem, parafrazując: "Dziennik pisarki żyjącej na dworze pełnym intryg".
Należy sprostować, że ten fragment nie jest jakimś centralnym punktem, a szalone intrygi są opisane bardzo skąpo. Być może jest to efekt tego, że Murasaki wstydziła się je opisywać. A może rys historyczny nie zajmował tak naszej Antropolożki. Książka tonie za to w drobiazgach mogących zafascynować wielbicieli epoki Heian - drobiazgowe opisy strojów, wyposażenia pałaców, ogrodów i budynków.
Wszystko widziane oczami spostrzegawczej bohaterki, która wplata też między wiersze swoje przeżycia wewnętrzne, a ma naturę melancholijną.
Stawiane przez reklamę "życie na dworze pełnym intryg" na pierwszym miejscu jest zupełnie niewłaściwe i rozczaruje czytelnika, który będzie miał ochotę na taką właśnie lekturę.
Książka to po pierwsze portret kobiety, opis jej wewnętrznych przemian od lat 16 do 38. Jej dojrzewanie rozgrywa się na tle XI-wiecznej Japonii.
Moim ulubionym momentem jest ten, kiedy bohaterka zakochuje się w synu chińskiego urzędnika, przybywającego z dyplomatyczną wizytą. To chyba najbogatszy fragment, ponieważ dzięki kontrastowi Chiny-Japonia ukazuje się pełniejszy obraz tej ostatniej. Również niemożliwe uczucie między Japonką a Chińczykiem dodaje głębi całej sytuacji.
Czego mi zabrakło to jakiegoś posłowia, które wskazałoby które fragmenty rzeczywiście pochodzą z dzienników Murasaki, a które są wynikiem fikcji literackiej.
Mnie osobiście trochę zmęczyła, ale podobał mi się obraz Japonii ukazany przez znającego się na rzeczy antropologa.

Książkę reklamuje tekst, ehkem, parafrazując: "Dziennik pisarki żyjącej na dworze pełnym intryg".
Należy sprostować, że ten fragment nie jest jakimś centralnym punktem, a szalone intrygi są opisane bardzo skąpo. Być może jest to efekt tego, że Murasaki wstydziła się je opisywać. A może rys historyczny nie zajmował tak naszej Antropolożki. Książka tonie za to w drobiazgach...