Jak pogodzić się ze stratą najbliższych osób? Czy jest to w ogóle możliwe? Codzienne szczęście, towarzystwo tych ukochanych osób, życie z nimi nagle się kończy. Jak można nie mieć nadziei?
"Nadzieja to ptak, który zawsze odfruwa, światło, które zawsze umiera, kamień, który rozpada się w pył, gdy nie sposób już dźwigać go dalej"
Joe Carpenter nie potrafi pogodzić się z tym, że jego żona i dwie córeczki, które zginęły w katastrofie lotniczej, przepadły na zawsze. Kiedy nagle pojawia się jakaś kobieta, intryguje go, nadzieja się w nim odradza. Postanawia wszcząć śledztwo. W końcu dowiaduje się wielu ciekawych rzeczy, które są niebezpieczne dla niego i jego otoczenia. Czy zdoła mu się uratować niewinne osoby?
"Są dni, kiedy chce mi się krzyczeć w niebo. I są noce, kiedy nie można spać. Ale myślę sobie, że... w życiu ma się też radości. W końcu trzeba przejść przez to wszystko w drodze do jakiegoś lepszego miejsca. A jeśli czeka nas wieczność, to wszystko, co się tutaj z nami dzieje, nie ma aż tak wielkiego znaczenia"

Jak zwykle Dean Koontz szokuje i nie szczędzi wątków fantastycznych, jak zawsze interesuje i jak zawsze zaskakuje. Polecam fanom Koontza oraz wielbicielom thrillerów z odpowiednią dozą wątków paranormalnych.

"Życie to twarda walka. (...) aby przetrwać i coś osiągnąć, trzeba dawać z siebie wszystko"

Jak pogodzić się ze stratą najbliższych osób? Czy jest to w ogóle możliwe? Codzienne szczęście, towarzystwo tych ukochanych osób, życie z nimi nagle się kończy. Jak można nie mieć nadziei?
"Nadzieja to ptak, który zawsze odfruwa, światło, które zawsze umiera, kamień, który rozpada się w pył, gdy nie sposób już dźwigać go dalej"
Joe Carpenter nie potrafi pogodzić się z tym,...