- Co mamy? - Pewnie morderstwo, może zabójstwo. - Może… może… A coś przypuszczasz? - „Ja nie przypuszczam – odpowiedział Major – ja się dowiaduję. Dopiero potem zaczynam przypuszczać.” (…) „- A ty, Psycholog, coś przypuszczasz? (…) - Ja nie przypuszczam. (…) - Ja czekam aż Major się dowie i powie mi, co przypuszcza. I wtedy ja zaczynam przypuszczać.

- Co mamy? - Pewnie morderstwo, może zabójstwo. - Może… może… A coś przypuszczasz? - „Ja nie przypuszczam – odpowiedział Major – ja się dowi...

Lubiła tę chwilę, gdy pieściła przeczucie możliwej śmierci, choć wiedziała, że i na to jej nie stać.

Lubiła tę chwilę, gdy pieściła przeczucie możliwej śmierci, choć wiedziała, że i na to jej nie stać.

Co Pan wie o cierpieniu ? (...) Wiem, że jest. (...) że się zdarza, i mniej więcej wiem, co ze sobą niesie ... (...)Ale wiem też (...) że istnienie cierpienia jest skandalem. Jest czymś, co nie powinno mieć miejsca ! Nie ma dla jego istnienia żadnego usprawiedliwienia ! To jest wielki skandal ! Istnienie cierpienia jest skandalem ! Nie ma dla niego żadnego usprawiedliwienia ! Tak Pan myśli ? (...) Tak myślę (...) Ale jest też smutek (...) A on ma już swoje miejsce. I ma powód, żeby istnieć. Ale to nie jest rodzeństwo, nawet nie przyrodnie. (...) Myślę, że cierpienie jest pomyłką. Smutek jest refleksją.

Co Pan wie o cierpieniu ? (...) Wiem, że jest. (...) że się zdarza, i mniej więcej wiem, co ze sobą niesie ... (...)Ale wiem też (...) że is...