Książka, w moim odczuciu, dosyć mocno rozczarowująca...

Po pierwsze, jak na biografię gen. Andersa - którego życie było na tyle długie, barwne i interesujące, że spokojnie można by o nim napisać kilkutomową biografię - książka zdecydowanie zbyt cienka objętościowo. Sprawia przez to wrażenie, że jest to historia niepełna, a przedstawione wydarzenia - spisane wybiórczo. Poza tym, sam generał w tym dziele jest raczej, jak już parę osób przede mną zauważyło, postacią raczej drugoplanową. Zdarzało się czasem, że oddawano głos wielu postaciom, które np. opowiadały aż nazbyt szczegółowo o bitwie pod Monte Cassino, a w międzyczasie Władysław Anders nie pojawiał się na kartach własnej biografii przez kilka stron.

Narracja Nurowskiej jest bardzo chaotyczna, wydarzenia są często przedstawione bez chronologii. Oprócz tego, książka nie jest w ogóle podzielona na rozdziały, co również uważam za jej minus. Czego jeszcze mi zabrakło? Obiektywizmu. Pomijając fakt, że niekiedy autentycznie wiało nudą.

Możliwe, że mój odbiór książki jest spowodowany wysokimi wymaganiami, jakie miałam przed jej przeczytaniem. Chyba - nieco absurdalnie - spodziewałam się wnikliwego portretu postaci Andersa na miarę biografii autorstwa Montefiore. W każdym razie, zawiodłam się. Nie otrzymałam ani człowieka, ani generała, tylko niepełny portret.

Książka, w moim odczuciu, dosyć mocno rozczarowująca...

Po pierwsze, jak na biografię gen. Andersa - którego życie było na tyle długie, barwne i interesujące, że spokojnie można by o nim napisać kilkutomową biografię - książka zdecydowanie zbyt cienka objętościowo. Sprawia przez to wrażenie, że jest to historia niepełna, a przedstawione wydarzenia - spisane wybiórczo. Poza...