Książa Aronsona wywarła na mnie wielki wpływ. Gdybym mógł cofnąć czas prawdopodobnie chciałbym, żeby ta książka była moim pierwszym tytułem z działu psychologii społecznej, abym mógł kolejne dzieła opracowywał w stosunku do tej.
Książka zbudowana jest z 9 rozdziałów, każdy z nich jest obszernie opisany, w większości z nich znajdziemy cenne badania naukowe, często po kilka przykładów odnoszących się do danej kwestii. Zrobiłem dla własnego użytku bardzo obszerne notatki, najbardziej jestem zadowolony z wiedzy wyciągniętej z 4 i 5 rozdziału. Są według mnie najważniejsze w tej książce i jeśli ktoś nie ma zamiaru czytać całej książki, to te dwa rozdziały powinien przeczytać od dechy do dechy. Ich tytułu to "Poznanie Społeczne" i "Uzasadnienie Własnego Postępowania". Z trochę gorszej strony, liczyłem na nieco bardziej naukowe podejście do rozdziału 8 "sympatia, miłość i wrażliwość interpersonalna". Niestety ten rozdział został według mnie potraktowany per noga. W tym rozdziale o dziwo w stosunku do całej książki. Brak jest zróżnicowanych badań do potwierdzenia różnych tez, również autor chwali się, że prowadził wiele kursów z komunikacji, a mimo wszystko zabrakło tego w tej książce, tak jakby autor po prostu chciał już zakończyć pisanie książki, co niestety pozostawiło pewien niesmak w stosunku do tego, że cała reszta jest bardzo, bardzo dopracowana. Czytałem wydanie z 99 roku, więc nie wiem jak ma się to do uaktualnionych wersji. Jedna rzecz, która mnie też nieco zdenerwowała to opisanie bardzo delikatne grup wsparcia tzw. "T". Nie pamiętam,w której książce innego autora - o ile dobrze pamiętam Michael Argyle, też nie najnowszej, ale w której były badani naukowe podważające wartość takich spotkań. Jakoby garstce tylko stan się polepszał, a większość osób uczestniczących pozostawała bez zmian bądź się pogarszał. Liczb nie chce przybliżać ponieważ ich nie pamiętam jedynie wnioski jakie przedstawiłem.
Gdyby nie braki w rozdziale 8 dałbym 10/10. Natomiast brak dobrze omówionego tego rozdziału nie wpływa na pozytywny odbiór całości - czyli pozostałych ponad 350 stron.
Gorąco polecam, jako jedno ze źródeł wiedzy. Polecam również autorów Michael Argyle'a, Roberta Cialdiniego, oraz braci Dan i Chip Heath, przed sobą mam książkę noblisty Khanemana, z której czytania relacje mam nadzieje zdać wkrótce

Książa Aronsona wywarła na mnie wielki wpływ. Gdybym mógł cofnąć czas prawdopodobnie chciałbym, żeby ta książka była moim pierwszym tytułem z działu psychologii społecznej, abym mógł kolejne dzieła opracowywał w stosunku do tej.
Książka zbudowana jest z 9 rozdziałów, każdy z nich jest obszernie opisany, w większości z nich znajdziemy cenne badania naukowe, często po kilka...