Ciekawe opisu lasu i zwierząt, może to naiwne, ale główna bohaterka chociaż czasami irytująca swoja ciągła paplaniną, ma wielką zaletę nie oceniania ludzi przy pierwszej sposobności, według ich powierzchowności, a nawet nie pozwala mówić źle w jej obecności o osobach trzecich. Naprawdę to wielka zaleta i wartość rzadko spotykana. Jest to opowiadanie o dzieciach i bez wątpienia dla dzieci, ale przemyca wiele zachowań bardziej skomplikowanych psychologicznie. Ciekawe dla osob lubiących powracać do wspomnień o swoich wakacjach u dziadków na wsi.

Ciekawe opisu lasu i zwierząt, może to naiwne, ale główna bohaterka chociaż czasami irytująca swoja ciągła paplaniną, ma wielką zaletę nie oceniania ludzi przy pierwszej sposobności, według ich powierzchowności, a nawet nie pozwala mówić źle w jej obecności o osobach trzecich. Naprawdę to wielka zaleta i wartość rzadko spotykana. Jest to opowiadanie o dzieciach i bez...

Czytywałam już lepsze opowieści tej autorki. Ta traktuje o znudzonej córce leśniczego z miejscowości Borki. Kiedy do gajowego mieszkającego po sąsiedzku przyjeżdżają wnuki, Renia zamiast korzystać z okazji by spędzić czas z rówieśnikami przez 3/4 książki siedzi nadąsana w ukryciu. Niezłomność wnuczki gajowego we wręcz niewiarygodnym wybielaniu paskudnego zachowania małej dzikuski doprowadza w końcu do przełamania lodów. Niemniej szkoda, że dopiero pod koniec książki więc czytelnik nie miał już okazji dowiedzieć się jak wyglądały relacje i zabawy pomiędzy dziećmi. A szkoda. Autorka przemycila także do książki kilka ciekawostek z życia lasu, które niewątpliwie będą przydatne dla najmłodszych. Za to klimat wakacji z dzieciństwa cudowny.

Czytywałam już lepsze opowieści tej autorki. Ta traktuje o znudzonej córce leśniczego z miejscowości Borki. Kiedy do gajowego mieszkającego po sąsiedzku przyjeżdżają wnuki, Renia zamiast korzystać z okazji by spędzić czas z rówieśnikami przez 3/4 książki siedzi nadąsana w ukryciu. Niezłomność wnuczki gajowego we wręcz niewiarygodnym wybielaniu paskudnego zachowania małej...

Lubię lekko naiwną dziecięco-młodzieżową literaturę, ale to jest naprawdę niestrawne. Strasznie irytująca główna bohaterka - taka przeraźliwie dooooobra, ale bez lekkości i wdzięku Pollyanny niestety. :/

Aż zgrzytały zęby, kiedy dzielnie z niepojętym uporem próbowała dotrzeć do skrajnie antypatycznej sąsiadki (nawet własne dwie czekolady jej oddała, w PRL-u...).

Kwintesencją książki jest końcówka, kiedy wszyscy (już sympatyczni i pogodzeni) wzięli się za ręce i gromko zaśpiewali "Zawsze niech będzie słońce...". A nad ich głowami krążyły gołębie!!! :D

Lubię lekko naiwną dziecięco-młodzieżową literaturę, ale to jest naprawdę niestrawne. Strasznie irytująca główna bohaterka - taka przeraźliwie dooooobra, ale bez lekkości i wdzięku Pollyanny niestety. :/

Aż zgrzytały zęby, kiedy dzielnie z niepojętym uporem próbowała dotrzeć do skrajnie antypatycznej sąsiadki (nawet własne dwie czekolady jej oddała, w PRL-u...)....

Opowieść całkiem do rzeczy o pewnej dziewczynie. Czasami chciałoby się powiedzieć "nie wszystko złoto co się świeci" lub "nie oceniaj książki po okładce". I tak jest w przypadku głównej bohaterki tej książki.
Przeczytajcie warto.

Opowieść całkiem do rzeczy o pewnej dziewczynie. Czasami chciałoby się powiedzieć "nie wszystko złoto co się świeci" lub "nie oceniaj książki po okładce". I tak jest w przypadku głównej bohaterki tej książki.
Przeczytajcie warto.

160508 papier G5. Dobrze się czyta. Akcji raczej mało. Opowiada o relacjach nastolatków, motywach ich zachowania. Sporo informacji o zwierzętach.

160508 papier G5. Dobrze się czyta. Akcji raczej mało. Opowiada o relacjach nastolatków, motywach ich zachowania. Sporo informacji o zwierzętach.