Spodziewałam się więcej. Książka, zgodnie z opisem na okładce, miała być podróżą w głąb szaleństwa (tam i z powrotem). Oczekiwałam osobistego wglądu, a także względnie jakiś wskazówek jak sobie radzić z osobami cierpiącymi na schizofrenię. Jak im pomóc. Niestety, tego książka nie daje.

Jakieś plusy? Autobiograficzny wydźwięk. Podziwiam bohaterkę, która będąc prawie na prostej stara się zmierzyć z własną przeszłością, z własnymi demonami. Książka również broni się ostatnimi 70 stronami. Wyjaśnienia dr Doller dają znacznie lepszy ogląd sytuacji, aniżeli wspominki Lori. Wśród plusów chciałoby się jeszcze powiedzieć, że znaleźli się psychiatrzy. A dokładniej sposób ich przedstawienia. Wiadomo, że w każdej grupie znajdują się czarne owce i osoby z powołaniem. Jednak w przypadku psychiatrii szczególnie negatywne znaczenie mają te 'czarne owce'. Ludzie, którzy traktują swoją pracę wyłącznie w kategoriach zarobkowych, niekoniecznie skupiając swą uwagę na pacjencie.

Drażni mnie perspektywa i styl pisarski. Oczywistym jest, że patrząc wstecz nie pamięta się wszystkiego, szczególnie tych złych rzeczy, jednak sposób przedstawienia okoliczności schizofrenii jest daleki od szczegółowego. Wszystko jest po łebkach, powierzchownie. Lori mówi o głosach, jednak jedyne co potrafi wyartykułować to 'zgiń!'. Domyślam się, że skoro były tak przytłaczające, musiały mieć trochę szerszy zasób słownictwa. Przede wszystkim jednak brakuje osobistych refleksji Lori na temat siebie samej. Uzasadnienia jej działań, sposobu myślenia. Trochę tego się pojawia pod koniec, ale to zdecydowanie za mało.
Lori także wielokrotnie mówi, że w szkole była niezłą pisarką i ze słowem pisanym świetnie sobie radzi. Nie widać tego.

Czytać/nie czytać? Nie podejmuje się ani rekomendacji, ani jej zaniechania.

Spodziewałam się więcej. Książka, zgodnie z opisem na okładce, miała być podróżą w głąb szaleństwa (tam i z powrotem). Oczekiwałam osobistego wglądu, a także względnie jakiś wskazówek jak sobie radzić z osobami cierpiącymi na schizofrenię. Jak im pomóc. Niestety, tego książka nie daje.

Jakieś plusy? Autobiograficzny wydźwięk. Podziwiam bohaterkę, która będąc prawie na...