Książka opisuje wędrówkę mężczyzny i kobiety, w epoce kamienia łupanego. Przemierzają wszerz kontynent odpowiadający dzisiejszej Europie, kierując się w stronę przeciwną do biegu wielkiej rzeki. Podczas swojej podróży spotykają różne plemiona i społeczności. Ayli udało się , jako pierwszej wśród jej współczesnych, udomowić zwierzęta: konie, wilka i lwa jaskiniowego. To sprawia, że pojawienie się głównych bohaterów wywołuje spore poruszenie oraz strach w osadach ludzkich. Niestety, pomimo że pomysł na książkę jest ciekawy, opisy kultur i zachowań ludzkich niebanalne, to całość nie zachwyca. Kilkustronicowe, drobiazgowe wyliczanie roślin, czy też otaczającej przyrody zwyczajnie nudzi. Encyklopedyczne wiadomości na temat człowieka pierwotnego usypiają czytelnika. A główni bohaterowie, w każdej napotkanej osadzie relacjonują swoje biografie, co nie przydaje dramatyzmu akcji. Niekiedy zadziwia złożoność myślenia i wnioskowania człowieka epoki kamienia łupanego. Autorka stawia kontrowersyjną tezę, iż wszystkie ludy zamieszkujące obszar obecnej Europy mówiły językami, mającymi wspólny źródłosłów oraz oddawały cześć Matce Ziemi. Przeczytać można, lecz nie trzeba.

Książka opisuje wędrówkę mężczyzny i kobiety, w epoce kamienia łupanego. Przemierzają wszerz kontynent odpowiadający dzisiejszej Europie, kierując się w stronę przeciwną do biegu wielkiej rzeki. Podczas swojej podróży spotykają różne plemiona i społeczności. Ayli udało się , jako pierwszej wśród jej współczesnych, udomowić zwierzęta: konie, wilka i lwa jaskiniowego. To...