"Ukryty kwiat" od momentu, w którym ją nabyłam stała się jedną z tych książek, które jakimś dziwnym zrządzeniem losu po prostu miałam przeczytać. Otóż zdarza się, że napotykam na mojej drodze książki, które mimo tego, że posiadają tytuły niezbyt popularne, to w jakiś dziwny, niewytłumaczalny sposób kilkukrotnie w krótkim czasie na nie natrafiam, żeby było jeszcze bardziej zagadkowo - zawsze wtedy są w kusząco niskiej cenie. Tak właśnie było z książką pani Pearl S. Buck. Najpierw parę razy pominęłam ją podczas zakupów w pewnej księgarni internetowej, aż w końcu zahaczając podczas zakupów w supermarkecie o regał z książkami, poczułam się osaczona;), kiedy dosłownie na wyciągnięcie ręki leżała na wierzchu pośród wielu innych tytułów, a jej okładka bijąc bielą i czerwienią, i eksponując przy tym całkiem przystępną cenę prawie, że wołała:"Tym razem chyba mnie tak nie zostawisz?!";). No i stało się, kolejny raz przygarnęłam na swój regał cudną książeczkę;)... Doprawdy intrygujące zjawisko;)

Jednak muszę przyznać, że książka mimo mojego wcześniejszego obojętnego nastawienia okazała się ciekawą lekturą.
Jest to opowieść o młodej Japonce, która urodziła się w Stanach i wychowywała się tam do 15 roku życia. Z uwagi na wydarzenia polityczne i niezbyt sprzyjające z czasem prawo dla Japończyków, jej rodzina postanowiła wrócić do ich kraju ojczystego i osiąść tam na stałe.
Młodziutka Josui na nowo uczy się życia w kraju jej przodków. Do tej pory była przyzwyczajona do bardziej swobodnych zachowań osób ją otaczających. W Stanach ludzie nie przywiązywali większej wagi do tradycji, zwyczajów, które w szczycącej się bogatą i długowieczną historią Japonii były zauważalne niemal na każdym kroku. W Kalifornii młodzież się buntowała i była bardziej beztroska, natomiast pośród jej japońskich rówieśników dominował posłuch i szacunek dla starszych oraz powszechnie panujących obyczajów. Dziewczyna jest rozdarta pomiędzy skrajnymi kulturami. Po śmierci jej brata, który zginął na wojnie, jako jedyne ocalałe dziecko, staje się oczkiem w głowie jej rodziców. Czuje na sobie ich presję, gdy oczekuje się od niej by zapomniała o dawnym życiu we wrogim dla ich narodu kraju. Jednak jak wyplenić wspomnienia, które na dobre wpłynęły na jej postrzeganie świata i przez co niestety żyjąc pośród zgoła odmiennej kultury, sprawiły, że Josui czuła się nierozumiana? Pytanie: jak zachowując taką postawę racjonalnie spojrzeć na świat i nie popełniać po drodze błędów?!
Kiedy nadarza się okazja na poprawę jej położenia i osłodzenie widoków na przyszłość, wszystko dzieje się tak nagle i wydaje się zbyt piękne by mogło być prawdziwe. Jej nieoczekiwany American dream jest wysokim i przystojnym blondynem, ma na imię Allen i jest podporucznikiem stacjonującym akurat w Tokio. Powiedzenie "za mundurem panny sznurem";) staje się w tym przypadku z grubsza odpowiednim określeniem sytuacji, tyle, że w zaistniałych okolicznościach istotna jest wzmianka o 'amerykańskim' mundurze. Josui jest tak zauroczona, że jest w stanie zerwać zaręczyny z synem najlepszego przyjaciela jej ojca, sprzeciwić się woli swoich rodziców i bez sentymentu opuścić Japonię. Czy nagła decyzja zerwania z dotychczasowym życiem pomimo wielu niedogodności związanych z ich przynależnością do skrajnie różnych kultur faktycznie okaże się sielanką i czy do szczęścia wystarczą jedynie motyle w brzuchu?!

Przyznaję, że opisana w tej książce historia skłoniła mnie do głębszych refleksji i utwierdziła w kilku przekonaniach. Już teraz wiem, że jeszcze wrócę do tej książki:).

Zachęcam do przeczytania:)!

"Ukryty kwiat" od momentu, w którym ją nabyłam stała się jedną z tych książek, które jakimś dziwnym zrządzeniem losu po prostu miałam przeczytać. Otóż zdarza się, że napotykam na mojej drodze książki, które mimo tego, że posiadają tytuły niezbyt popularne, to w jakiś dziwny, niewytłumaczalny sposób kilkukrotnie w krótkim czasie na nie natrafiam, żeby było jeszcze bardziej...