We wstępnym słowie “Do czytelnika” widnieje fragment, który w jednym zdaniu najtrafniej jak tylko to możliwe opisuje głównego bohatera i jednocześnie narratora książki: „(…) przeszłość i przyszłość nigdy nie miały wpływu na stan ducha naszego bohatera”. Wachtowy Maqroll, bo tak brzmi jego imię, sprawia wrażanie zaabsorbowanego wciąż jedną myślą: jak umilić teraźniejszość, wykorzystując dary losu. To pewnie sprawia, że gdy jego ścieżka przecina się ponownie ze ścieżką Ilony – tytułowej bohaterki, prowadzącej beztroskie życie z dnia na dzień, jednak odrobinę bardziej roztropnej – postanawiają połączyć swoje siły i iść dalej razem. W rezultacie okazuje się być to dobrą decyzją, gdyż mimo iż ich związek oparty jest głównie na namiętnym romansie (swoją drogą ważnym elemencie książki, świetnie wkomponowanym w gorącą atmosferę Panamy) udaje im się wspólnie wybrnąć z niejednych tarapatów. Sprawia to, iż czytając książkę, z każdą następną stroną coraz bardziej zazdrości się bohaterom niefrasobliwości ich egzystencji, pogody ducha i umiejętności życia bez stresu.
Jednak problemów nie brakuje, a powieści daleko do sielankowych klimatów – losy bohaterów splatają się w niejednym punkcie globu, za każdym jednak razem w smugach deszczu przeciwności losu. Nadaje to powieści nieco gorzkiej atmosfery, którą potęgują wszechobecne wraki statków i długie morskie żeglugi. Mimo to, w połączeniu z tajemniczym i zagadkowym klimatem, fabułą jak gdyby nieco wyrwaną z kontekstu i nie do końca zrozumiałą, a także żonglowaniem wątkami przez autora powieść staje się wciągająca i pochłania się ją jednym tchem, z niecierpliwością czekając na zakończenie. Napięcie nasila pojawienie się w końcowej części kolejnej, niezwykle intrygującej bohaterki – Larysy, żyjącej w fascynującym świecie zaburzonych emocji. W zetknięciu z dziwnym domem schadzek, który stanowi punkt łączący wszystkich bohaterów, opowieść wydaje się być zwariowanym, nocnym koszmarem.
Będąc opowiadaniem o ludziach i statkach, a jednocześnie potężnym upadku i schyłku kruchego życia ludzkiego na tle miłości, powieść „Ilona przychodzi z deszczem” staje się historią ponadprzeciętnie zajmującą i z pewnością jedyną w swoim rodzaju. Wyśmienicie przedstawiona jest również towarzysząca bohaterom sceneria Panamy – gęsta, upalna zieleń i parna atmosfera, nasiąknięta wilgotnym deszczem. W książce występuje również polski wątek, który może stanowić dodatkową zachętę do sięgnięcia po tę lekturę. Polecam, szczególnie dla czytelników lubiących nieszablonowe rozwinięcia sytuacji…

We wstępnym słowie “Do czytelnika” widnieje fragment, który w jednym zdaniu najtrafniej jak tylko to możliwe opisuje głównego bohatera i jednocześnie narratora książki: „(…) przeszłość i przyszłość nigdy nie miały wpływu na stan ducha naszego bohatera”. Wachtowy Maqroll, bo tak brzmi jego imię, sprawia wrażanie zaabsorbowanego wciąż jedną myślą: jak umilić teraźniejszość,...

"Ilona przychodzi z deszczem" to powieść o ludziach i statkach, a właściwie o wrakach, o schyłku i upadku. Losy dwojga głównych bohaterów splatają się w kilku punktach globu, zawsze gdzieś pod ciemną gwiazda i zawsze w deszczu. Autor żongluje miejscami jak Borges i sięga po tropikalną dekadencję jak Marquez. Są też wątki polskie, ale ich nie ujawnię, żeby nie psuć przyjemności czytania.

Nie porywa, ale i nie odrzuca.

"Ilona przychodzi z deszczem" to powieść o ludziach i statkach, a właściwie o wrakach, o schyłku i upadku. Losy dwojga głównych bohaterów splatają się w kilku punktach globu, zawsze gdzieś pod ciemną gwiazda i zawsze w deszczu. Autor żongluje miejscami jak Borges i sięga po tropikalną dekadencję jak Marquez. Są też wątki polskie, ale ich nie ujawnię, żeby nie psuć...

Ciężka sprawa ta książka, jakby wyrwana skądś, skrócona. Mam uczucie przeczytania pięciu stron, przez które nie zżyłam się z żadnym bohaterem i nie mogłam z nią połączyć żadnych emocji. Jednocześnie czytało mi się dobrze i była ciekawa.

Ciężka sprawa ta książka, jakby wyrwana skądś, skrócona. Mam uczucie przeczytania pięciu stron, przez które nie zżyłam się z żadnym bohaterem i nie mogłam z nią połączyć żadnych emocji. Jednocześnie czytało mi się dobrze i była ciekawa.

opinia dotyczy calej powiesci Mutisa (ponad 760 stron),nie malego fragmentu. Ciekawe dlaczego nie przetlumaczono tej naprawde dobrej powiesci (Empresas y Tribulaciones de Maqroll el Gaviero) w calosci? Oczywiscie kazda z przygod mozna publikowac indywidualnie. Podobnie jak przygody Guliwera itp ale ksiazka na tym traci

opinia dotyczy calej powiesci Mutisa (ponad 760 stron),nie malego fragmentu. Ciekawe dlaczego nie przetlumaczono tej naprawde dobrej powiesci (Empresas y Tribulaciones de Maqroll el Gaviero) w calosci? Oczywiscie kazda z przygod mozna publikowac indywidualnie. Podobnie jak przygody Guliwera itp ale ksiazka na tym traci

Może w innym momencie życia, może ... Nic nie sprawi, że kiedykolwiek skończę tę podróżniczą książkę, a chciałam jej dać szansę, bo kupiłam ją za złotówkę a Auchan. Biedna książka

Może w innym momencie życia, może ... Nic nie sprawi, że kiedykolwiek skończę tę podróżniczą książkę, a chciałam jej dać szansę, bo kupiłam ją za złotówkę a Auchan. Biedna książka

Gorzka opowieść o rozbitkach ludzkiego życia. Wyrwana z kontekstu. Z zakończeniem, które można dziwnie interpretować, będące pełne bezosobowej ciszy i żalu i za które daję gwiazdkę więcej. Czyta się przyjemnie.

Gorzka opowieść o rozbitkach ludzkiego życia. Wyrwana z kontekstu. Z zakończeniem, które można dziwnie interpretować, będące pełne bezosobowej ciszy i żalu i za które daję gwiazdkę więcej. Czyta się przyjemnie.

Ciekawa rzecz, ale jak już ktoś pisał, czemu nie przetłumaczono na polski całości?

Ciekawa rzecz, ale jak już ktoś pisał, czemu nie przetłumaczono na polski całości?

Bardzo wciągająca, realizm magiczny powiązany z pisarzami iberoameryńskimi. Warto.

Bardzo wciągająca, realizm magiczny powiązany z pisarzami iberoameryńskimi. Warto.

Może być. Nie moje klimaty, ale dotrwałam do końca.

Może być. Nie moje klimaty, ale dotrwałam do końca.

Klimat wypróbowanej literatury z dawnych-niedawnych czasów, kiedy jeszcze literatura była literaturą, a nie popłuczynami, które przede wszystkim mają się dobrze sprzedać.

Klimat wypróbowanej literatury z dawnych-niedawnych czasów, kiedy jeszcze literatura była literaturą, a nie popłuczynami, które przede wszystkim mają się dobrze sprzedać.