Po książkę sięgnęłam ponad dwa lata temu, o ile dobrze pamiętam. Po opisach spodziewałam się czegoś... lepszego, szczerze powiedziawszy. Nie powiem, że ta pozycja jest od początku do końca denna, bezwartościowa, idiotyczna itp., bo wcale tak nie jest. Na przykład dlatego, że daje jakikolwiek przekaz.

Napisana jest zgrabnie, jeśli mogę się tak wypowiedzieć. Z racji tego, że czytałam ją dość dawno, nie pamiętam, czy autorowi wkradły się chochliki drukarskie, niemniej jednak, śmiało mogę stwierdzić, iż zdecydowanie wolę tom pierwszy Kronik Nierówności. Oba tomy dorwałam w łapki prawie równocześnie. Prawie - tom drugi przeczytałam nim pożyczono mi tom pierwszy.

Książka chwilami wydaje się być pisana nieco na siłę, to przyznam. I dodam, że nie ja jedna tak sądzę, bo pytając o prywatne opinie kilku osób, każda to potwierdziła. Ale z dalszych pytań, mimo tego jednego problemu, wynika iż żadna nie odłożyła książki przed jej skończeniem.

Tak więc, wydaje mi się, iż warto ją przeczytać, dla samej radości czytania i poznania kilku ciekawych wątków.

Po książkę sięgnęłam ponad dwa lata temu, o ile dobrze pamiętam. Po opisach spodziewałam się czegoś... lepszego, szczerze powiedziawszy. Nie powiem, że ta pozycja jest od początku do końca denna, bezwartościowa, idiotyczna itp., bo wcale tak nie jest. Na przykład dlatego, że daje jakikolwiek przekaz.

Napisana jest zgrabnie, jeśli mogę się tak wypowiedzieć. Z racji tego, że...