Książkę przeczytałam w oryginale i muszę powiedzieć, że jej treść głęboko mnie poruszyła. Zdarzało mi się już spotkać z opinią jakoby proza Balzaca była świetnym środkiem nasennym i stanowczo wyszła z mody. Dobrze ze postanowiłam zweryfikować tą teorię... Jedynie początkowy opis pensjonatu Pani Vauquer jest trochę trudniejszy do przebrnięcia, ale później losy bohaterów tak nas pochłaniają, że nawet się nie obejrzymy a już ronimy łzy nad żałosnym losem Ojca Goriot. Balzac w z niezwykła precyzją maluje obraz społeczeństwa Paryża z początku XIX wieku, a już szczególnie upadek moralny wyższych klas. Jednym z najbardziej intrygujących mnie bohaterów jest Vautrin, który paradkosalnie nie wydaje się być bardziej godnym potępienia niż córki Goriot. Najlepszy moment książki to jego wykład na temat ówcześnie panujących stosunków społecznych mający przekonanać Eugeniusza do jego planu. W pewnym sensie wydaje się, że Vautrin wszystko zrozumiał, jego cynizm pozwolił mu poznać wszystkie oblicza ludzkości a on z jego specyficznym kodeksem honorowym jest faktycznie pewnym ewenementem. Niezwykle wzruszył mnie los ojca Goriot, Balzac ukazał nam niszczące działanie bezgranicznej miłości, która unieszczęśliwia obie strony. Bo czyż jego córki mogły być szczęśliwe doprowadzając do ruiny ich małżeństwa? Przy ostatnich kartkach powieści miałam ściśnięte gardło czytając w napięciu skargę starca, który poświęcił wszystko i niczego nie otrzymał w zamian. Mam wrażenie, że Balzac pisząc tę część ''Komedii Ludzkiej'' naszkicował postać Eugeniusza de Rastagnac z pewną czułością. Być może pisarzowi także udzieliła się pewna ''utrata złudzeń'' i późniejsza akceptacja porządku świata kosztem własnego sumienia? ''Ojciec Goriot'' to arcydzieło literatury światowej, postaram się w miarę możliwości przeczytać kilka innych książek Balzaca aby odnaleźć kilku znanych mi bohaterów i znowu poczuć klimat Paryża sprzed dwustu lat. Zdecydowanie polecam, nawet jeśli jest to lektura wymagająca to jest warta poświęconego jej czasu!

Książkę przeczytałam w oryginale i muszę powiedzieć, że jej treść głęboko mnie poruszyła. Zdarzało mi się już spotkać z opinią jakoby proza Balzaca była świetnym środkiem nasennym i stanowczo wyszła z mody. Dobrze ze postanowiłam zweryfikować tą teorię... Jedynie początkowy opis pensjonatu Pani Vauquer jest trochę trudniejszy do przebrnięcia, ale później losy bohaterów tak...