Do osady na skraju pozornie ujarzmionej przez białego człowieka Afryki przybywa tajemniczy mężczyzna. Z początku trzyma się na uboczu, wkrótce zaczyna jednak udzielać się w lokalnej społeczności, wykonując proste prace w szpitalu dla trędowatych. Nikt nie domyśla się, że to światowej sławy architekt szuka schronienia przed natrętami, kobietami i pustką swojego życia. Ale przed przeszłością nie tak łatwo uciec...
Powyższe banalne podsumowanie nie jest w stanie oddać siły prozy Greene'a, która tkwi w jego wyjątkowej przenikliwości i znajomości ludzkiej duszy. Jego postaci niezmiennie zmagają się z dylematami moralnymi, często nierozwiązywalnymi. Querry, bohater "Trądu", człowiek zmęczony i wypalony, uciekając przed cywilizacją oraz skutkami swojego zepsucia, wolny od złudzeń, a nawet jakichkolwiek oczekiwań, niespodziewanie odnajduje przyjemność w codziennym, nieskomplikowanym trudzie i stopniowo, bardzo powoli, zaczyna ponownie cokolwiek odczuwać.
Jak zwykle u Greene'a mamy głębokie rozważania na temat wiary chrześcijańskiej, ze szczególnym naciskiem na rozróżnienie pomiędzy jej pozorami a istotą. Od czasu do czasu trafi się również jakiś żart na najwyższym poziomie, jak na dobrze wykształconego Brytyjczyka przystało.
Starałem się nie zdradzać zbyt dużo z fabuły, ale polecam "Trąd" każdemu, kto ceni literaturę z górnej półki, dającą do myślenia, budzącą niepokój i na długo pozostającą w pamięci.

Do osady na skraju pozornie ujarzmionej przez białego człowieka Afryki przybywa tajemniczy mężczyzna. Z początku trzyma się na uboczu, wkrótce zaczyna jednak udzielać się w lokalnej społeczności, wykonując proste prace w szpitalu dla trędowatych. Nikt nie domyśla się, że to światowej sławy architekt szuka schronienia przed natrętami, kobietami i pustką swojego życia. Ale...