"W pół drogi do grobu" zaciekawiło mnie od samego początku, ale nie zachwyciło. Był nawet jeden moment, gdzieś w połowie, gdy chciałam książkę rzucić w kąt. Jednak zdecydowałam ją skończyć i wcale nie żałuję.
Akcja zaczyna się od pierwszej strony i wcale nie zwalnia. Dzięki temu udało mi się bardzo szybko przeczytać ostatnie zdanie powieści i zadać pytanie "Ale to już koniec?". Styl pisarki jest lekki, a wszystkie zdarzenia są opisywane z punktu widzenia głównej bohaterki - Cat. Jest ona półwampirem, który poluje na krwiopijców. I kibicuje jej w tym jej matka. Ale potem Cat spotyka Bonesa i wszystko się komplikuje...
Głównych bohaterów nie da się nie lubić. Cat i Bones są specyficzni, ale doskonale się dopełniają. Z ciekawością obserwowałam jak rozwija się ich relacja jak i wewnętrzną przemianę samej dziewczyny. Jedynie rodzinka głównej bohaterki mnie denerwowała. Ale wydaje mi się, że autorka specjalnie tak ukazała tę familię. Chociaż pomysł, żeby matka Cat nienawidziła wampirów, był bardzo trafiony i dodawał czegoś więcej do wątku romantycznego.
"W pół drogi do grobu" to pozycja wciągająca. Ma wiele zalet, ale też pewne rzeczy trochę mi przeszkadzały. To z pewnością nie ostatnie spotkanie z tą niezwykłą parą bohaterów.

"W pół drogi do grobu" zaciekawiło mnie od samego początku, ale nie zachwyciło. Był nawet jeden moment, gdzieś w połowie, gdy chciałam książkę rzucić w kąt. Jednak zdecydowałam ją skończyć i wcale nie żałuję.
Akcja zaczyna się od pierwszej strony i wcale nie zwalnia. Dzięki temu udało mi się bardzo szybko przeczytać ostatnie zdanie powieści i zadać pytanie "Ale to już...