Jedna z najgorszych przeczytanych przezemnie książek tej autorki a uwielbiam twórczość Pani Agathy.

Jedna z najgorszych przeczytanych przezemnie książek tej autorki a uwielbiam twórczość Pani Agathy.

W przerobionym z pubu " Pod bladym koniem " , klimatycznym domu , mieszkają 3 kobiety. Bohater tej powieści - Mark Easterbrook , podejrzewa że mają coś wspólnego z niespodziewanymi zgonami , którymi się zainteresował. Czuje , że musi zdemaskować przestępców , co może być niełatwe , bo wszystko wskazuje na działanie czarnej magii.
Nie ma tu ani panny Marple , ani Herkulesa Poirot , ale na moment pojawia się Ariadna Oliver. Miłym zaskoczeniem jest powrót dwójki bohaterów kryminału " Karty na stół" [ chociaż na trzecim planie ]. Jest też milioner jeżdżący na wózku inwalidzkim i aptekarz , który zaimponował mi niesamowitą pamięcią wzrokową. Mamy bardzo sugestywną scenę seansu w wykonaniu trzech kobiet. Mamy nieodzowne komplikacje miłosne i niezwykle zaskakujace zaskoczenie.
Temperatura tej powieści nie jest specjalnie wysoka , ale czytało mi się przyjemnie.
Może dlatego , że w jednym z pierwszych rozdziałów bohaterowie omawiają w jaki sposób powinny być grane wiedźmy w "Magbecie" . Przywołało to wspomnienia z dzieciństwa , kiedy straszyłam moją młodszą siostrę tekstem wiedźm z tej sztuki.
" Dalej , dalej , siostry wiedźmy
czarodziejski krąg zawiedźmy
wokół kotła , wrzućmy doń
wilczych jagód pełną dłoń .............. "
Jeśli ktoś nie miał okazji straszyć monologami z Shakespeara [ zwłaszcza z braku odpowiedniej siostry ] to może sam leciutko przestraszy się czytajac "Bladego onia" , ale naprawdę leciuto , bo to nie jest krwawy thriller tylko relaksujący kryminał.

W przerobionym z pubu " Pod bladym koniem " , klimatycznym domu , mieszkają 3 kobiety. Bohater tej powieści - Mark Easterbrook , podejrzewa że mają coś wspólnego z niespodziewanymi zgonami , którymi się zainteresował. Czuje , że musi zdemaskować przestępców , co może być niełatwe , bo wszystko wskazuje na działanie czarnej magii.
Nie ma tu ani panny Marple , ani Herkulesa...

Nie jest to Agatha Christie jaką lubię, jak większość pisarzy tamtej epoki również postanowiła wziąć na warsztat zjawiska nadprzyrodzone, duchy i spirytyzm. Jakiś czas temu obejrzałam ekranizację i nie wiem czy nie podobała mi się ona bardziej. Do połowy książki nudziłam się jednak potem akcja nabrała trochę tempa

Nie jest to Agatha Christie jaką lubię, jak większość pisarzy tamtej epoki również postanowiła wziąć na warsztat zjawiska nadprzyrodzone, duchy i spirytyzm. Jakiś czas temu obejrzałam ekranizację i nie wiem czy nie podobała mi się ona bardziej. Do połowy książki nudziłam się jednak potem akcja nabrała trochę tempa

"Tajemnicę bladego konia" spośród innych kryminałów Christie wyróżniają dwie kwestie. Pierwszą jest poruszana tematyka paranormalna, drugą zaś możliwości poznawcze głównego bohatera. Mark Easterbrook nie ma w sobie pragmatyzmu i przenikliwości panny Marple, o doświadczeniu i samozaparciu Poirota już nie wspominając. Jest też przy tym mało wyrazistą postacią, a pojawienie się w powieści Ariadny Oliver tylko ten brak charakteru podkreśla.

Dostosowując zawiłość intrygi do zdolności głównego bohatera, autorka zdecydowała się na mocno obyczajowy ton utworu. Czas zlatuje Easterbrookowi na towarzyskich spotkaniach i pogadankach z dalszymi i bliższymi znajomymi, a wprowadzenie tłumu postaci pobocznych skutkuje rozwodnieniem fabuły i nudą. Czuć w tym niestety brak pomysłu na śledztwo oraz sztuczne wydłużanie akcji, co jest moim zdaniem główną wadą tej powieści.

Sam pomysł na metody działania "sił zła" jest wręcz genialny i bardzo zgrabnie wpleciony w konwencję. Refleksje na temat wiary w zjawiska nadprzyrodzone również są ciekawe i nawet się specjalnie nie zestarzały. To mógł być świetny kryminał, ale zgubiło go kilka chybionych decyzji co do sposobu zaprezentowania zagadki.

"Tajemnicę bladego konia" spośród innych kryminałów Christie wyróżniają dwie kwestie. Pierwszą jest poruszana tematyka paranormalna, drugą zaś możliwości poznawcze głównego bohatera. Mark Easterbrook nie ma w sobie pragmatyzmu i przenikliwości panny Marple, o doświadczeniu i samozaparciu Poirota już nie wspominając. Jest też przy tym mało wyrazistą postacią, a pojawienie...

Zagadka, zbrodnia, magia. Dobro i zło. Niepokojąca atmosfera. Dreszcz emocji. Zaskoczenie!

Powieść różni się nieco tematyką i formą od najbardziej znanych tytułów autorki. Jak zwykle u Christie jest zagadka, ale pojawiają się także niewyjaśnione zjawiska.

Mamy tajemnicę do rozwikłania, tematykę moralną, jak również metafizyczną. Jest też ciekawy wątek miłosny...

Zapraszam na recenzję na blogu urocznica.pl: https://urocznica.pl/recenzja-tajemnica-bladego-konia-agatha-christie/.

Zagadka, zbrodnia, magia. Dobro i zło. Niepokojąca atmosfera. Dreszcz emocji. Zaskoczenie!

Powieść różni się nieco tematyką i formą od najbardziej znanych tytułów autorki. Jak zwykle u Christie jest zagadka, ale pojawiają się także niewyjaśnione zjawiska.

Mamy tajemnicę do rozwikłania, tematykę moralną, jak również metafizyczną. Jest też ciekawy wątek...

Pierwsza książka A. Christie która nie specjalnie mi się spodobała. Przeczytałam ale bez większego zachwytu, momentami zastanawiałam się czy to na pewno ta autorka...

Pierwsza książka A. Christie która nie specjalnie mi się spodobała. Przeczytałam ale bez większego zachwytu, momentami zastanawiałam się czy to na pewno ta autorka...

Agatha Christie - jak zwykle napisane wybitnie.

Agatha Christie - jak zwykle napisane wybitnie.

Wysłuchałam tylko kilka rozdziałów.

Wysłuchałam tylko kilka rozdziałów.

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo

Wspaniały kryminał w starym stylu, dla mnie mistrzostwo

Dobrze, że obyło się bez prawdziwej magii... Ale tak kretyńskiego mordercy to ja jeszcze nie widziałem. No co za próżny debil!

Dobrze, że obyło się bez prawdziwej magii... Ale tak kretyńskiego mordercy to ja jeszcze nie widziałem. No co za próżny debil!