Pierwsze opowiadanie to głęboka analiza doświadczenia zdradzanej kobiety - wiarygodne i ponure.
Drugie opowiadanie na tym tle brzmi niemalże pogodnie. Szczególnie moment, kiedy główna bohaterka zwierza się teściowej, że zawiodła się na swoim synu, który postanowił realizować walkę emancypacyjną jako urzędnik państwowy, na co teściowa odpowiada, że bohaterka i jej mąż są niewiele lepsi, bo nigdy nie mieli odwagi zapisać się do partii komunistycznej.

Pierwsze opowiadanie to głęboka analiza doświadczenia zdradzanej kobiety - wiarygodne i ponure.
Drugie opowiadanie na tym tle brzmi niemalże pogodnie. Szczególnie moment, kiedy główna bohaterka zwierza się teściowej, że zawiodła się na swoim synu, który postanowił realizować walkę emancypacyjną jako urzędnik państwowy, na co teściowa odpowiada, że bohaterka i jej mąż są...

Znakomita książka o niestety ponurym życiu. Pokazuje realia i dylematy małżeństwa, rodzicielstwa, karierowictwa, starości. Styl autorki zdecydowanie do mnie przemawia.

Znakomita książka o niestety ponurym życiu. Pokazuje realia i dylematy małżeństwa, rodzicielstwa, karierowictwa, starości. Styl autorki zdecydowanie do mnie przemawia.

Książka zawiera dwa opowiadania: „Kobieta zawiedziona” i „Wiek umiaru”. Oba napisane są w formie pamiętnika i stanowią zapis stanu ducha kobiet, które przeżywają głęboki życiowy zawód. Obie są zupełnie inne, choć pochodzą z tej samej uprzywilejowanej warstwy społecznej.

Pierwsza – Monika – w swoim czasie studiowała medycynę, zapowiadała się na dobrą, pełną empatii lekarkę, koniec końców jednak podporządkowała swoje życie mężowi oraz wychowaniu dwóch, obecnie już dorosłych, córek. Zaraz po tym, jak ją poznajemy, dowiaduje się, że jej mąż ma romans, a jego nową miłością jest kobieta diametralnie różna od niej.

Bohaterka „Wieku umiaru” jest nieco starsza od Moniki. To wybitna intelektualistka, która po aktywnym i twórczym życiu zawodowym, właśnie przeszła na emeryturę, ale jeszcze udziela się twórczo – akurat opublikowała swój esej. Jest kobietą władczą, dominującą, podporządkowała sobie i swoim ambicjom swego jedynego syna. Który ożenił się i pod wpływem żony oraz jej ustosunkowanego ojca, postanowił zerwać z pępowiną matki, czym głęboko ją uraził i sprawił jej ogromny zawód.

Ta króciutka w gruncie rzeczy książka to prawdziwy rarytas. Napisana przez jedną z najsłynniejszych feministek XX wieku, prekursorkę tego ruchu, prostym językiem, ale z wielką kulturą, ze zrozumieniem dla obu przedstawionych w opowiadaniach kobiet. Bez połajanek, poczucia wyższości i najważniejsze – bez nachalnej indoktrynacji.

Książka zawiera dwa opowiadania: „Kobieta zawiedziona” i „Wiek umiaru”. Oba napisane są w formie pamiętnika i stanowią zapis stanu ducha kobiet, które przeżywają głęboki życiowy zawód. Obie są zupełnie inne, choć pochodzą z tej samej uprzywilejowanej warstwy społecznej.

Pierwsza – Monika – w swoim czasie studiowała medycynę, zapowiadała się na dobrą, pełną empatii...

kocham sięgać po simone de beauvoir dla jej kobiecego doświadczenia ukrytego w słowach. które mają taką niesamowitą zdolność, że wprowadzają czytelnika w opisywane emocje niemal natychmiastowo

kocham sięgać po simone de beauvoir dla jej kobiecego doświadczenia ukrytego w słowach. które mają taką niesamowitą zdolność, że wprowadzają czytelnika w opisywane emocje niemal natychmiastowo

2 gwiazdki wyżej za rewelacyjny audiobook w wykonaniu Elżbiety Kijowskiej

2 gwiazdki wyżej za rewelacyjny audiobook w wykonaniu Elżbiety Kijowskiej

Książka ciekawa, ale dla mnie nie na teraz. Wrócę do niej po 50.

Książka ciekawa, ale dla mnie nie na teraz. Wrócę do niej po 50.

Wydawnictwo KIK daje nam do ręki książeczkę autorstwa Simone de Beauvoir zawierająca dwa opowiadania, w których główne skrzypce gra kobieta zawiedziona.

Obie bohaterki zostają oszukane przez miłość, a właściwie jej własne wyobrażenie. Zawiedli je wszyscy najbliżsi, ale przede wszystkim to chyba one same siebie rozczarowały lokując swoje uczucia w nieodpowiedni sposób w niewłaściwe osoby, a raczej w ich złudne oczekiwania na swoje w sumie czyste intencje.

Pokładając nadzieje w drugim człowieku często zapominamy, że każdy z nas jest inny i ma prawo wyboru, niekoniecznie jego odczucia muszą być tożsame z naszymi. Nie można tak całkowicie się oddać ukochanemu i wszystko dla niego porzucić, chociażby dlatego, że wiele w oczach tego jedynego wtedy też same tracimy. My kobiety kierując się bardziej emocjami często zapominamy o sobie, dając z siebie wszystko i dziwimy się czemu zostajemy porzucone, oszukane czy wyśmiane i później cierpimy mniej lub bardziej, niestety.

Trochę może to wyrachowane, żeby kochając jednocześnie być też egoistą, ale życie takie już jest i rzadko spotyka się takie piękne, romantyczne związki, gdzie obie strony dają z siebie wszystko i że też super im się układa. Słyszy się czasem o takiej wielkiej miłości, która doprowadza do tragedii, przez to, że brak w niej choćby odrobiny rozsądku.

Miłość to piękne doznanie, ale żeby było wieczne musi być i bukiet róż i beczka soli:)

Serdecznie polecam

Wydawnictwo KIK daje nam do ręki książeczkę autorstwa Simone de Beauvoir zawierająca dwa opowiadania, w których główne skrzypce gra kobieta zawiedziona.

Obie bohaterki zostają oszukane przez miłość, a właściwie jej własne wyobrażenie. Zawiedli je wszyscy najbliżsi, ale przede wszystkim to chyba one same siebie rozczarowały lokując swoje uczucia w nieodpowiedni sposób w...

Świetna proza pokazująca mroczną stronę życia, i niestety, zniechęcająca do życia. Nie polecam tej książki młodym ludziom, zwłaszcza młodym kobietom - lepiej przeczytać ją po trzydziestce lub później. Niemniej jednak, książka jest znakomita.

Świetna proza pokazująca mroczną stronę życia, i niestety, zniechęcająca do życia. Nie polecam tej książki młodym ludziom, zwłaszcza młodym kobietom - lepiej przeczytać ją po trzydziestce lub później. Niemniej jednak, książka jest znakomita.

Na początku bardzo się męczyłam. Postacie pierwszego opowiadania były niemiłosiernie irytujące; wkurzali mnie wszyscy jak leci i czułam się jak podczas oglądania bardzo złego paradokumentu, a w głowie wciąż miałam zapętlone "Nie wiesz, jak to się skończy, idiotko?". Starałam się jednak czytać dalej i dobrnęłam do końca drugiego opowiadania.
Dwie historie, dwie kobiety, dwa tytułowe zawody. Książka przez długi czas nie wychodziła mi z głowy i (mimo denerwowania się na postacie) stała się jedną z ważniejszych dla mnie książek. Jestem pod wrażeniem tym bardziej, że był to totalnie losowy wybór w bibliotece.

Na początku bardzo się męczyłam. Postacie pierwszego opowiadania były niemiłosiernie irytujące; wkurzali mnie wszyscy jak leci i czułam się jak podczas oglądania bardzo złego paradokumentu, a w głowie wciąż miałam zapętlone "Nie wiesz, jak to się skończy, idiotko?". Starałam się jednak czytać dalej i dobrnęłam do końca drugiego opowiadania.
Dwie historie, dwie kobiety, dwa...

Rzadko się zdarza, że słowa automatycznie wprowadzają czytelnika w opisywane emocje. Dla kobiety która kiedykolwiek przeżyła zdradę, lektura tej książki będzie nie lada przeżyciem i wyzwaniem. Tak jakby autorka wyrwała z człowieka emocje, rozłożyła je na czynniki pierwsze, rozwałkowała i opisała w skali 1:1. Niebywały talent. Ta niepozorna książeczka była ogromnym przeżyciem.

Rzadko się zdarza, że słowa automatycznie wprowadzają czytelnika w opisywane emocje. Dla kobiety która kiedykolwiek przeżyła zdradę, lektura tej książki będzie nie lada przeżyciem i wyzwaniem. Tak jakby autorka wyrwała z człowieka emocje, rozłożyła je na czynniki pierwsze, rozwałkowała i opisała w skali 1:1. Niebywały talent. Ta niepozorna książeczka była ogromnym przeżyciem.