Sama nie wiem, co powinnam napisać. Książka podejmuje temat trudny, ale bardzo ważny i nie czuję się odpowiednią osobą, by się nad nim rozpisywać. Powiem tylko jedno: nie ma co się pieklić, że wielu (ale przecież nie wszyscy!) Polacy w powieści zostali ukazani jako antysemici, bo przecież niektórzy naprawdę tacy byli. Nie ma co wybielać Polaków i robić z nich wszystkich aniołków, dlatego nie rozumiem zbulwersowania niektórych czytelników. Tak po prostu było: jedni Żydów bronili, inni chcieli ich śmierci.

Powieść urzekła mnie i zaskoczyła umiejętnie prowadzoną narracją, przechodzącą płynnie od opisów życia w Nowym Jorku drugiej połowy lat czterdziestych, poprzez rzeczywistość obozową i okupowanej Polski, do seksualnych rozterek Stinga, i tak dalej.

Każda z głównych postaci - Zofia, Stingo i Natan - wydaje się bardzo wiarygodna i prawdziwa, zasługująca na uwagę: trudne wybory moralne, poczucie winy i trauma Zofii; seksualne żądze i namiętności Stinga; szaleństwo, okrucieństwo i geniusz Natana...

Sama nie wiem, co powinnam napisać. Książka podejmuje temat trudny, ale bardzo ważny i nie czuję się odpowiednią osobą, by się nad nim rozpisywać. Powiem tylko jedno: nie ma co się pieklić, że wielu (ale przecież nie wszyscy!) Polacy w powieści zostali ukazani jako antysemici, bo przecież niektórzy naprawdę tacy byli. Nie ma co wybielać Polaków i robić z nich wszystkich...