Wielki plus tej książki: pokazanie wątku miłosnego Pauliny i Rafaela. W życiu bym się nie spodziewała po pisarzu romantycznym takiej swobody w opisie związku dwojga ludzi, takiego humoru, lekkości i wręcz frywolności, dalekich od standardów pruderyjnego XIX-wiecznego stylu, za to w stylu jakimś takim... ich zachowania i rozmowy są tego rodzaju, że mogłyby spokojnie uchodzić za współczesne. I za to ogromny szacunek dla Balzaca.
Ogromny minus tej powieści- zakończenie jest skandaliczne. Chodzi mi głównie o sposób, w jaki zostało opisane. W porównaniu choćby do epopeicznego opisu dzieciństwa Rafaela przedstawienie jego ostatnich chwil to jakaś kpina. Maksymalnie skrócone i spłycone. Do tego w ostatniej scenie bohaterom kompletnie odbija. Tym ganianiem się po pałacu Balzac całkiem rozbił osobowości i Rafaela, i Pauliny, które budował przez całą powieść. W pewnym sensie za to też należy mu się szacunek, bo pewnie nie każdy umiałby tak zepsuć swoją książkę. A ta: niby krótka, a rozwlekła. Duże pozytywne zaskoczenie w środku lektury i wielkie rozczarowanie na koniec. 6/10

Wielki plus tej książki: pokazanie wątku miłosnego Pauliny i Rafaela. W życiu bym się nie spodziewała po pisarzu romantycznym takiej swobody w opisie związku dwojga ludzi, takiego humoru, lekkości i wręcz frywolności, dalekich od standardów pruderyjnego XIX-wiecznego stylu, za to w stylu jakimś takim... ich zachowania i rozmowy są tego rodzaju, że mogłyby spokojnie uchodzić...