Tym razem poznajemy głównie przeszłość Ahmanna asu Hoshkamin am'Jardir am'Kaji, znanego nam już z drugiej księgi "Malowanego człowieka". Dowiadujemy się, co sprawiło, że stał się takim a nie innym człowiekiem. Bardzo ciekawie została tu opisana kultura Krasjan, ich system kastowy i wierzenia. Dzięki temu można Jardira zrozumieć, ale czy daje się go polubić? Ja mam wobec niego ambiwalentne odczucia, wydaje mi się w pewnym sensie słabym mężczyzną zmanipulowanym przez swoją pierwszą i główną żonę. Swoją drogą, Inevera to moim zdaniem jedna z najciekawszych, jak dotąd, postaci przewijających się przez ten cykl - inteligentna, przebiegła, sprytna, ambitna, dalekowzroczna. Cały czas się zastanawiam czy alagai hora (odpowiednio oszlifowane kości demonów) faktycznie pokazywały jej przyszłość, czy raczej była to zasłona dymna jej własnej ambitnej polityki?

W drugiej części pojawia się też znowu wątek Renny... i jest on doprawdy porażający i poruszający - ciekawa jestem jak jej losy potoczą się dalej, bo nie sądzę, żeby miała dalej wytrwać w tej sytuacji.

Leesha, Rojer i Arlen też się pojawiają, ale ten wątek nie jest jakoś mocno rozwinięty, podejrzewam że w księdze drugiej "Pustynnej Włóczni" może coś więcej się w ich kwestii zadzieje.

W każdym razie uważam, że póki co kontynuacja "Malowanego Człowieka" jak najbardziej trzyma poziom swojej poprzedniczki.

Polecam.

Tym razem poznajemy głównie przeszłość Ahmanna asu Hoshkamin am'Jardir am'Kaji, znanego nam już z drugiej księgi "Malowanego człowieka". Dowiadujemy się, co sprawiło, że stał się takim a nie innym człowiekiem. Bardzo ciekawie została tu opisana kultura Krasjan, ich system kastowy i wierzenia. Dzięki temu można Jardira zrozumieć, ale czy daje się go polubić? Ja mam wobec...