Tomiki opowiadań różnych autorów czytam zazwyczaj, by sprawdzić nad jakim twórcą warto się zastanowić. Nie każdy jednak, kto przywykł do pisania wielostronicowych serii (a niemal sami tacy zostali wybrani do zbioru) potrafi pisać zwięzłe opowiadania. Z 740 stron tomu, podobały mi się dwa. Postaram się jednak krótko zrecenzować wszystkie miast tytułów podając to co bardziej rozpoznawalne, czyli nazwiska (przy 2 upodobanych stawiam wykrzyknik):
1. Stephen King - Opowiadanko będące żywcem zerżnięte z drugiej opowieści I tomu Thorgala.
2. Terry Pratchett - Być może przez nieznajomość kontekstu aluzji, być może przez własne ograniczenie, nie potrafię zrozumieć tego autora. Ani tego, dlaczego ludzie śmieją się z jego opowiadań.
3. Terry Goodkind - Problem z większością epickich powieści polega na tym, że w sposób ogólnikowy i krótki autor podejmuje próbę opisania wielkiego wydarzenia. No i nie wyszło.
4. Orson Scott Card (!) - Tak chciałbym pisać! Napisana w sposób pokręcony, dowcipny, a przy tym całkiem sensowny historia o człowieku, który równy jest niemal bogom. Duża doza absurdu sprawia, że powieść ta mieni się białym światłem pośród reszty sztampowej pisaniny tego tomu.
5. Robert Silverberg - Autor opowiadania z którego inicjatywy powstał cały tomik wyraźnie nie radzi sobie z nazewnictwem. Ciężko wymówić, nie możliwe zapamiętać jego nazw. Dawno nie czytałem detektywistycznej powieści, której uznałbym za nudną.
6. Ursula K. Le Guin - Choć nie czytałem wiele poza sagą Ziemiomorza, gotów jestem bronić tezy, że poza I i III tomem owej, autorka nie spłodziła nic wartego uwagi. Opowiadanie potwierdza ten osąd.
7. Tad Williams - Gdybym nie znał nazwiska autora, stwierdziłbym, że pisała to kobieta. Opowieść o romantycznej, zakazanej miłości dziewczyny z dobrego domu, której los nie oszczędził przykrych przeżyć. Obsesja ojczyma, zdrada i pradawne moce. Sztampowa do szpiku kości, nudna i melodramatyczna.
8. George R. R. Martin (!) - Niby zwykła historia fantasy. Ot giermek zostaje rycerzem, ot jakiś chłopak chce mu służyć, ot wplątują się obaj w kabałę. Ale coś jednak musi w tym być, bo człowiek nagle zauważa, że już przeczytał.
9. Anne McCaffrey - Opowiadanie opisuje losy biegaczki, w świecie, w którym zawód posłańca jest bardzo poważany. Bogate opisy odnośnie obuwia, technik biegania długodystansowego i maści na odciski, tworzą nieprzeciętną kompilację. Cały czas zastanawiałem się dlaczego w świecie, w którym ludzie ujeżdżają smoki, nie przenosi się listów drogą powietrzną?!
10 Raymond E. Feist - Przygnębiająca historia służącego w czasach najazdu kosmicznej armii ograbiającej ziemię z żelaza.
11. Robert Jordan - Czytając zastanawiałem się czy nie powinienem sobie zrobić jakiegoś skoroszytu kluczowych pojęć. Autor bowiem, by wzbogacić retorykę, zwykł nazywać pewne istotne kwestie po swojemu. Jak dla mnie nie pomogło, klimat w opowieści niemal nie istnieje. Jakiś rycerz okazuje się być pradawnym królem, jakaś magiczka szuka dziecka, które ma uratować świat, a złe wiedźmy chcą je zabić. Magiczka trafia na rycerza, maltretuje go na różne sposoby psikusami pokroju wsadzania mrówek do gaci, a potem pasuje na swojego obrońcę. Świetne...

Tomiki opowiadań różnych autorów czytam zazwyczaj, by sprawdzić nad jakim twórcą warto się zastanowić. Nie każdy jednak, kto przywykł do pisania wielostronicowych serii (a niemal sami tacy zostali wybrani do zbioru) potrafi pisać zwięzłe opowiadania. Z 740 stron tomu, podobały mi się dwa. Postaram się jednak krótko zrecenzować wszystkie miast tytułów podając to co bardziej...