"Ach, gdybym mógł pracować, gdyby mi nie przeszkadzała ta przeklęta choroba, jakie rzeczy zrobiłbym - sam, daleko od innych, słuchając tylko tego, co mi ta ziemia mówi. Ale ta podróż jest skończona."

Poznajcie Vincenta. Artystę, człowieka wrażliwego, człowieka "nieżyciowego", któremu brakuje rozgarnięcia, pomyleńca, malarza, tragiczną postać sztuki.
Dziwnie się czułam, czytając jego listy. Zaliczyłam niezłą amplitudę. Od znudzenia i mdłości narzekaniem Vincenta na swe życie i brak stałej pracy oraz pieniędzy, po czytanie z wypiekami na twarzy, gdy opisywał bratu książki, które przeczytał, miejsca, które widział, obrazy, które namalował, kolory, które go zachwyciły.
Czułam lekki ból czytając jego pełne nieśmiałej nadziei listy z czerwca 1890 roku, mając w świadomości to, że w lipcu będzie już martwy. Chciałam mu położyć dłoń na ramieniu i powiedzieć: jeszcze troszkę, Vincent, jeszcze troszkę wytrzymaj, zniknie ból, zniknie niepokój, zniknie strach przed szaleństwem i atakami, jeszcze troszkę i będziesz mógł spać spokojnie.
Chciałabym wziąć go za rękę i powiedzieć: Spójrz, piszą o tobie książki, robią o tobie filmy, twoja "Gwiaździsta noc" jest na filiżankach, skarpetkach i rzeczach, o których ci się nie śniło. Twoje obrazy wiszą w najsławniejszych muzeach świata. Jesteś Artystą. Jesteś wielki.

Czytam listy Vincenta, czytam notę, że to już ostatni, nigdy nie wysłany, który miał w kieszeni. Melodia się urwała. Artysta zasnął. Zasnął, leczy żyje z nami, i żyć będzie tak długo, jak długo jego Dzieła będą podziwiać miliony par oczu.

"Ach, gdybym mógł pracować, gdyby mi nie przeszkadzała ta przeklęta choroba, jakie rzeczy zrobiłbym - sam, daleko od innych, słuchając tylko tego, co mi ta ziemia mówi. Ale ta podróż jest skończona."

Poznajcie Vincenta. Artystę, człowieka wrażliwego, człowieka "nieżyciowego", któremu brakuje rozgarnięcia, pomyleńca, malarza, tragiczną postać sztuki.
Dziwnie się czułam,...