Właśnie czytam...w oryginale zatem powoli... Nie znam innych pozycji Rice. Ta, jak dotąd, mocna, emocjonalna, rozdzierająca duszę i rozgrzebująca rany.... Kawał dobrej prozy, cudne, poetyckie opisy. Bardzo plastyczna.
Przeczytałam. I powiem tak.... straszna to ona na pewno nie była. Miejscami zbyt realistyczna i obrzydliwa. Ale "do przejścia". Miejscami zapierała mi dech w piersiach, wciągała mnie, pochłaniała niczym czarna dziura...w innych momentach zawieszałam się i odkładałam wręcz na moment na bok. Były momenty, kiedy czułam się nią zmęczona czy zmęczona tym, co serwowała autorka.
I choć generalnie mi się podobało, choć ma niesamowity klimat i choć uważam, że to bardzo dobra książka, mam jakiś niedosyt. Może zakończenie było dla mnie zbyt przewidywalne. Może to jednak nie do końca mój klimat. Choć uwielbiam muzykę, kocham skrzypce a Rice dobrze oddała klimat z nimi związany. Odejmuje jednak jedna gwiazdkę. Książka dobra ale nie na tyle, by do niej wrócić.

Właśnie czytam...w oryginale zatem powoli... Nie znam innych pozycji Rice. Ta, jak dotąd, mocna, emocjonalna, rozdzierająca duszę i rozgrzebująca rany.... Kawał dobrej prozy, cudne, poetyckie opisy. Bardzo plastyczna.
Przeczytałam. I powiem tak.... straszna to ona na pewno nie była. Miejscami zbyt realistyczna i obrzydliwa. Ale "do przejścia". Miejscami zapierała mi dech w...