Jak zawsze Picoult porusza trudny temat. Niewątpliwie ogormnym plusem w tej książce jest to jak autorka opisała i przedstawiła głównego bohatera - sprawcę makabrycznych wydarzeń. Nie jest on zimnokrwistym zabójcą, który przez całe życie myśli o "krwawej zemście". Widzimy go jako wrażliwego dzieciaka, który porwał się na tragiczny krok. Co go do tego skłoniło? Zastanawiają się nie tylko adwokat czy policjanci, ale przede wszystkim rodzice chłopaka. Picoult według mnie świetnie zaprezentowała relacje jakie łączyły właśnie rodziców z Peterem. Zupełenie różne więzy były między matką a synem, a inne miedzy nim a ojcem.

Postać Josie Cormier - świadka wydarzeń a jednocześnie córki sędzi pozostawia jednak według mnie wiele do życzenia. Nie wiem czemu ale nie przypadła mi ona zupełenie do gudtu. Wręcz mnie momentami irytowała.

Ocena byłaby wyższa gdyby nie zakończenie. Oczywiście z jednej strony było to "dobre" zakończenie bo zaskakujące. Takie, którego się zupełnie nie spodziewałam a takie zakończenia właśnie lubię. Jednak tu mnie zaskoczyło trochę negatywnie. Chodzi o losy wielu postaci. Nie podobało mi się przede wszystkim zakończenie losów pani sędzi Alex Cormier a w związku z tym i jej córki Josie.

Całą powieść oceniam jednak dość wysoko ze względu na prosty język, szybkość z jaką pokonuje się kolejne stronice, wcześniej wspomnianą już chrajterystykę głównego bohatera oraz wiele pobocznych wątków, które są poruszane.

Jak zawsze Picoult porusza trudny temat. Niewątpliwie ogormnym plusem w tej książce jest to jak autorka opisała i przedstawiła głównego bohatera - sprawcę makabrycznych wydarzeń. Nie jest on zimnokrwistym zabójcą, który przez całe życie myśli o "krwawej zemście". Widzimy go jako wrażliwego dzieciaka, który porwał się na tragiczny krok. Co go do tego skłoniło? Zastanawiają...