Świat, jaki znamy przestał istnieć. Zaakceptuj to.
Przez głupotę i butność naszej rasy ludzkość stanęła na krawędzi zagłady.
Wszelkie dzisiejsze udogodnienia straciły szansę bytu, miasta i metropolie zniknęły z powierzchni zniszczonej, napromieniowanej ziemi. Wszystko to za sprawą wojny i kilku decyzji, które zmieniły losy naszej planety. A teraz zaakceptuj, że debiutancka powieść Andre Norton jest umiejscowiona na setki lat po wielkiej wojnie atomowej.

Poznasz Forsa, młodego człowieka, który na skutek mutacji ma niezwykle wyostrzony wzrok, przez co doskonale widzi w ciemnościach oraz śnieżnobiałe włosy, przez które odsuwany jest od społeczności, w której przyszło mu żyć, mimo tego, że jego ojciec zajmował w klanie Gwiaździstych wysoką pozycję. Fors latami czeka na decyzję Rady o przyjęciu go do zacnego grona poszukiwaczy artefaktów po dawnej cywilizacji. Nic takiego jednak się nie dzieje i spotykamy naszego bohatera w przełomowym momencie jego życia. Fors bowiem decyduje się na ucieczkę z Eyrie, miasta, w którym żył. Młodzieniec chce za wszelką cenę udowodnić swoją wartość, dlatego planuje udać się do oddalonego o kilkanaście dni drogi, opuszczonego i zrujnowanego miasta, aby zdobyć jakieś cenne przedmioty, które przysłużą się jego ludowi, a on sam zacznie być postrzegany przez innych, jeśli nie jako bohater, to chociażby jako równy reszcie. Wraz z nim ucieka jego zmutowana kocica - Lura, która zamiast być najzwyklejszym dachowcem, wyglądem przypomina dorosłego rysia.
Fors dzięki swojej podróży odkryje siebie, dojrzeje i zupełnie zmieni pogląd na wiele spraw, którymi do momentu ucieczki nawet nie zaprzątał sobie głowy. Wszystko to przeżyje w otoczeniu zniszczonego świata i mniej lub bardziej zmutowanych istot. Znajdzie jednak miejsca, w których proces życia został przywrócony: gdzieniegdzie gęste lasy, woda zdatna do picia płynąca w rzekach, ryby, jelenie.

Alice Mary Norton, bo tak naprawdę nazywa się pisarka, w swoim debiucie stworzyła niezwykle bogaty dla wyobraźni czytelnika świat. Wątek fabularny jest naszpikowany wydarzeniami, a opisy świata budują niesamowite wrażenie. Jej proza hipnotyzuje odbiorcę, powodując, że ten nie ma zamiaru oderwać się od „Świtu 2250”. Co więcej, pani Norton w taki sposób wykreowała swoje postaci, że dość szybko zapominamy, iż mamy do czynienia z książką sciencie-fiction. „Świt 2250” jest trzecią (1952), po „Wojnie Światów” (1898) Wellsa i „Dniach Tryfidów” (1951) Wyndhama książką osadzoną w klimacie postapokaliptycznym. Tym, co zdumiewa, a zarazem stanowi największą zaletę tej mini-powieści jest fakt, że cały przekaz zawarty na tych niespełna 168 stronach jest aktualny po dziś dzień. Śmiem twierdzić, że dziś, a mianowicie 61 lat po premierze książka bardziej niż kiedykolwiek powinna trafić na półki wielu księgarń i z miejsca stałaby się bestsellerem. Mam nadzieję, że niebawem to nastąpi, ponieważ w zalewie książek, w których przekazywane wartości przykryte pod płaszczykiem rozrywki to stwierdzenia, że dobrze mieć chłopaka, a seks jest świetny, powodują we mnie jakiś wewnętrzny niepokój i rozżalenie. Jasne, nie jest to książka bez wad, ponieważ dla mnie w pewnym momencie autorka odpłynęła zbyt znacząco w stronę przygodową, jakby zostawiając postapokaliptyczny świat i jego problemy za sobą, ale końcówka wszystko równoważy.

„Świt 2250” to opowieść o dojrzewaniu młodych ludzi, o ich wewnętrznych przemianach. W tej książce pobrzmiewają też mocno pacyfistyczne nuty. Co jednak ważniejsze, jest to powieść o akceptacji i szacunku wobec odmiennych, odrzuconych i słabszych, co w dobie dzisiejszego stawiania na „zamianę na lepszy model”, bądź dążenia do nieskończonego hedonizmu, jest wartością przekazywaną niezwykle rzadko. Dlatego przeczytaj to.

Świat, jaki znamy przestał istnieć. Zaakceptuj to.
Przez głupotę i butność naszej rasy ludzkość stanęła na krawędzi zagłady.
Wszelkie dzisiejsze udogodnienia straciły szansę bytu, miasta i metropolie zniknęły z powierzchni zniszczonej, napromieniowanej ziemi. Wszystko to za sprawą wojny i kilku decyzji, które zmieniły losy naszej planety. A teraz zaakceptuj, że...