Zapowiadało się naprawdę super. Wciągnęło mnie, zaczytałem się. Dodam, że nie spodziewałem się horroru przy którym wyjście w nocy po herbatę stanie się wyzwaniem. To miała być powieść gotycka, liczyłem więc na klimat. No i od początku udało mi się go odnaleźć w pięknych opisach domu, które naprawdę zrobiły na mnie wrażenie i zarobiły chyba wszystkie te gwiazdki. Niestety, fabuła i postaci rozczarowały mnie. Miałem wrażenie, jakby autorka trochę gubiła się we własnej prozie, jakby fabuła wymykała jej się całkiem jak Dom na Wzgórzu zmysłom bohaterów. Momentami nie rozumiałem co się właściwie dzieje i dlaczego główna bohaterka opisuje dane zjawisko lub postępuje w dany sposób. Rozumiem, że celem było oddanie szaleństwa, jakie dom w niej wywołał, niestety - oddać szaleństwo trzeba umieć, jeśli mają je czytać inni ludzie. Tymczasem główna bohaterka wydawała mi się lekko irytująca, a reszta postaci (może poza panią doktorową i Arthurem) płaska. Momentami zastanawiałem się, co z tymi ludźmi jest nie tak, bo czytałem opisy ich dziwacznych, dziecinnych lub głupich zachowań i odzywek, a autorka nie dokarmiła mnie wystarczająco pełnym opisem ich motywów i osobowości. Samo "straszenie" wydawało mi się z kolei skiepszczone względem klimatu domu, który tworzył dla niego przecież tak niesamowite podwaliny. Jedyny fragment, który wywołał we mnie znajome poczucie "o, to było creepy", to cytowanie albumu pana Craine'a, który zrobił dla córek. Fabuła zdawała się zawisnąć gdzieś pośrodku - ostatecznie nie wygrała ani koncepcja "złego domu" ani niesamowitych wydarzeń, które go ukształtowały. Sam wątek horrorowo - duchowy jak dla mnie pozostał niedomknięty, mocno rozczarowujący, jakby autorkę bardziej interesowało opisywanie kolejnych seansów picia brandy i grania w szachy.
Niestety, mam poczucie że "Nawiedzony" to kilka mocnych akcentów pływających w wyjątkowo cienkiej zupie. Dobre były opisy domu, jego pierwszego gospodarza, klamra spinająca powieść - jednak każdy z tych elementów obiecał mi coś, po czym obietnicy nie dotrzymał. Przykro mi to stwierdzić ale uważam, że film wykorzystał tę historię o wiele lepiej, choć chętnie ujrzałbym efekt mocnego pójścia w koncepcję "domu złego z natury".

Zapowiadało się naprawdę super. Wciągnęło mnie, zaczytałem się. Dodam, że nie spodziewałem się horroru przy którym wyjście w nocy po herbatę stanie się wyzwaniem. To miała być powieść gotycka, liczyłem więc na klimat. No i od początku udało mi się go odnaleźć w pięknych opisach domu, które naprawdę zrobiły na mnie wrażenie i zarobiły chyba wszystkie te gwiazdki. Niestety,...