Czytając, czułam niepokój i strach, ale jak już napięcie rosło, to pojawiał się tak fatalny dialog, że od razu sprowadzał mnie na ziemię. Bohaterowie są koszmarnie infantylni, dialogi to już w ogóle kompletna porażka.

Czytając, czułam niepokój i strach, ale jak już napięcie rosło, to pojawiał się tak fatalny dialog, że od razu sprowadzał mnie na ziemię. Bohaterowie są koszmarnie infantylni, dialogi to już w ogóle kompletna porażka.

Ponoć zachwalał tę książkę Stephen King. Nie pojmuję dlaczego. Styl narracji przypomina wypracowanie licealistki. Owszem, zdolnej, ale jednak... Dialogi nienaturalne. Bohaterowie niby dorośli, ale zachowują się i mówią w sposób infantylny. Napięcia i grozy w ogóle nie czułem.
Na tym tle stosunkowo nieźle wypada końcówka, o której więcej nie napiszę, żeby nie psuć zabawy tym, którym ta książka przypadnie do gustu. Mnie nie przypadła. Ziewałem.

Ponoć zachwalał tę książkę Stephen King. Nie pojmuję dlaczego. Styl narracji przypomina wypracowanie licealistki. Owszem, zdolnej, ale jednak... Dialogi nienaturalne. Bohaterowie niby dorośli, ale zachowują się i mówią w sposób infantylny. Napięcia i grozy w ogóle nie czułem.
Na tym tle stosunkowo nieźle wypada końcówka, o której więcej nie napiszę, żeby nie psuć zabawy...

Odniosłam wrażenie, że książkę napisał jakiś uczniak. Aż przypomniały mi się moje opowiadania pisane w szkole podstawowej. Były podobnie dziurawe i płytkie. Po tak mało interesującej lekturze z całą pewnością nie sięgnę po inne powieści autorki.

Odniosłam wrażenie, że książkę napisał jakiś uczniak. Aż przypomniały mi się moje opowiadania pisane w szkole podstawowej. Były podobnie dziurawe i płytkie. Po tak mało interesującej lekturze z całą pewnością nie sięgnę po inne powieści autorki.

Książka spod znaku horroru, ale horrorem bym jej nie nazwała. Ot prosta historia, z lekkim niepokojem. Raczej na jeden wieczór.

Książka spod znaku horroru, ale horrorem bym jej nie nazwała. Ot prosta historia, z lekkim niepokojem. Raczej na jeden wieczór.

Miniserial był dużo lepszy, trzymał w napięciu choć ostatni odcinek po prostu mnie zawiódł. Natomiast książka bardzo słaba.

Miniserial był dużo lepszy, trzymał w napięciu choć ostatni odcinek po prostu mnie zawiódł. Natomiast książka bardzo słaba.

Nigdy nie czułam takiego niepokoju czytając książkę, jak czytając "Nawiedzony Dom na Wzgórzu"! 😳 Świetna, świeeetna! Wow. I ten klimat... Uwielbiam. Już czuję, że będzie w topce roku, jeśli nie topce książek w ogóle. Muszę natychmiast sięgnąć po więcej od autorki 💞

Nigdy nie czułam takiego niepokoju czytając książkę, jak czytając "Nawiedzony Dom na Wzgórzu"! 😳 Świetna, świeeetna! Wow. I ten klimat... Uwielbiam. Już czuję, że będzie w topce roku, jeśli nie topce książek w ogóle. Muszę natychmiast sięgnąć po więcej od autorki 💞

Lektura raczej dla koneserów i miłośników powrotu do źródeł gatunku.

Lektura raczej dla koneserów i miłośników powrotu do źródeł gatunku.

Skończyłam, bo nie lubię odkładać książek, które przeczytałam już w połowie. Z niecierpliwością czekałam na rozkręcenie się akcji, emocje i strach. Niestety, ale nic nie znalazłam w tej książce. Dla mnie ogromna nuda. A szkoda, bo przeczekała na mojej półce długo na swoją kolej. Wierzyłam, że ze strachu nie będę miała odwagi czytać jej nocą. Moje domysły nie sprawdziły się.

Skończyłam, bo nie lubię odkładać książek, które przeczytałam już w połowie. Z niecierpliwością czekałam na rozkręcenie się akcji, emocje i strach. Niestety, ale nic nie znalazłam w tej książce. Dla mnie ogromna nuda. A szkoda, bo przeczekała na mojej półce długo na swoją kolej. Wierzyłam, że ze strachu nie będę miała odwagi czytać jej nocą. Moje domysły nie sprawdziły się.

Horroru tu jak na lekarstwo. W sceny, które mogły/miały być niepokojące, nijak nie da się wczuć z powodu nadmiernych żartów sypanych przez bohaterów - nijak nie pasujących do atmosfery domu a już na pewno nie w takiej ilości. W "Nawiedzonym domu na Wzgórzu" bowiem niemal każda rozmowa jest jak głupkowata zabawa dwójki znudzonych dzieci.

Tym, co faktycznie zaciekawia, jest psychiczny rozjazd bohaterki. Zagłębianie się w jej rozterki ratowało powieść. Podobnie jak żona jednego z bohaterów. Jako jedyna miała krzepę i dający się polubić charakter. Odnoszę jednak wrażenie, że paradoksalnie wzbudzenie sympatii akurat do niej nie było intencją autorki.

Horroru tu jak na lekarstwo. W sceny, które mogły/miały być niepokojące, nijak nie da się wczuć z powodu nadmiernych żartów sypanych przez bohaterów - nijak nie pasujących do atmosfery domu a już na pewno nie w takiej ilości. W "Nawiedzonym domu na Wzgórzu" bowiem niemal każda rozmowa jest jak głupkowata zabawa dwójki znudzonych dzieci.

Tym, co faktycznie zaciekawia, jest...

Jak dla mnie to tytuł książki chwytliwy, no właśnie tylko tytuł.
Na jakiekolwiek "NAWIEDZENIE" czekałem czekałem no i książka się skończyła.
Chyba nigdy nie zrozumiem tych wszystkich zachwytów nad tą książka, ale to tylko moje zdanie.

Jak dla mnie to tytuł książki chwytliwy, no właśnie tylko tytuł.
Na jakiekolwiek "NAWIEDZENIE" czekałem czekałem no i książka się skończyła.
Chyba nigdy nie zrozumiem tych wszystkich zachwytów nad tą książka, ale to tylko moje zdanie.