„Magiczne miejsce” trochę zaleciały mi romansem. I to takim banalnym. No dobra, nie był to harlequin, ale jednak, trochę banalna historia: oto urzędnik państwowy, nie minister, ale prawie dyplomata, namówiony przez swojego kolegę, kupuje pałacyk i ziemię na prowincji. Jadąc tam, nie spodziewa się tego, co zastanie. A zastaje świetnie funkcjonującą społeczność, gdzie mieszkańcy dbają o siebie nawzajem, a do tego każdy jest pełen uroku. Oczywiście zakochuje się w tym miejscu, oczywiście zakochuje się w pani sołtys, która w niesamowity sposób okazuje się powiązana z Argentyną i znakomitym argentyńskim wydawnictwem, a dodatkowo pomaga odnaleźć piracki skarb, dzięki czemu zarabia kupę kasy i zostaje cichym wspólnikiem wspomnianego dyplomaty w jego przedsięwzięciu pałacowo-hotelowym… itd. itp. No dobra, czytało się przyjemnie, ale wszystko zalatywało zbytnim idealizmem, fantazja chyba nieco poniosła autorkę… No i ten wątek romansowy… bohaterowie chodzący wokół siebie jakby nie mogli się zdecydować i ten ich pierwszy pocałunek… Auuuuuuuuuu, boli.

więcej na http://babski-magiel.pl/mybookcase

„Magiczne miejsce” trochę zaleciały mi romansem. I to takim banalnym. No dobra, nie był to harlequin, ale jednak, trochę banalna historia: oto urzędnik państwowy, nie minister, ale prawie dyplomata, namówiony przez swojego kolegę, kupuje pałacyk i ziemię na prowincji. Jadąc tam, nie spodziewa się tego, co zastanie. A zastaje świetnie funkcjonującą społeczność, gdzie...