Nie mogę pojąć, że książki Clancyego kiedyś mi się podobały. Są takie topornie dziadkowe. Ale za to świetnie rozumiem, dlaczego podobają mi się teraz. Są takie uroczo dziadkowe. Ale - taką mam prośbę - bez błędnych skojarzeń. Nie ma w tym pisarstwie zwisających w kroku spodni, niedogolonych policzków, kłaków w uszach i śliny w kącikach ust. Nie ma żadnego "co to ja, panie dziejku". Jest zapach lawendy, leżak wśród gałęzi gruszy, oko wprawdzie skryte pod okularem, ale z niegasnącym błyskiem. Nawet trochę "w starym piecu diabeł pali" jest. Still crazy. Krótko mówiąc, ramotka, której młodzież do pięćdziesiątki nie doceni i nie musi doceniać, ale z którą ktoś nieco starszy może bez wstydu pokazać się w towarzystwie.

Nie mogę pojąć, że książki Clancyego kiedyś mi się podobały. Są takie topornie dziadkowe. Ale za to świetnie rozumiem, dlaczego podobają mi się teraz. Są takie uroczo dziadkowe. Ale - taką mam prośbę - bez błędnych skojarzeń. Nie ma w tym pisarstwie zwisających w kroku spodni, niedogolonych policzków, kłaków w uszach i śliny w kącikach ust. Nie ma żadnego "co to ja,...

Bardzo dobry warsztat pisarski i niezwykle wciągająca fabuła. Natomiast intrygi przekombinowane. Każdy spisek jaki znamy jest prostszy.

Fabuła ciekawa ale za dużo już tych spisków światowych, jakie rzekomo rozwiązuje Ameryka. Autor znacznie przecenia USA we wspaniałości technicznej wszystkiego. Ilość wątków i postaci jest epicka.

Mimo to książka całkiem ciekawa. 7 fabularna, ale już 6 za to że każdy tom, to stałe podobne intrygi.

Bardzo dobry warsztat pisarski i niezwykle wciągająca fabuła. Natomiast intrygi przekombinowane. Każdy spisek jaki znamy jest prostszy.

Fabuła ciekawa ale za dużo już tych spisków światowych, jakie rzekomo rozwiązuje Ameryka. Autor znacznie przecenia USA we wspaniałości technicznej wszystkiego. Ilość wątków i postaci jest epicka.

Mimo to książka całkiem ciekawa. 7...

Kolejny propagandowy pean na cześć USA :D

Kolejny propagandowy pean na cześć USA :D

Lee Child (dla tych, którym akurat to nazwisko niewiele mówi, przypomnę: mieszkający w USA brytyjski autor cyklu książek sensacyjnych, których super-bohaterem jest były major armii amerykańskiej Jack Reacher) zaliczył powieść Toma Clany’ego „Dług honorowy” do 40 największych powieści wszechczasów (!!!). De gustibus non est disputandum. Chociaż wszystkie 40 „arcydzieła” według Lee Childa to powieści anglojęzyczne i większość z nich – sensacyjne. Dopuszczam, że Lee Child, jak to Brytyjczyk, nie czyta w żadnym innym języku niż angielski. Chociaż trudno mi uwierzyć, aby – bądź co bądź – absolwent studiów prawniczych na uniwersytecie w Sheffield nie znał wielkiej literatury Europy kontynentalnej.

Niezależnie od zdziwienia taką klasyfikacją, „Dług honorowy” zasługuje na uwagę chociażby dlatego, że to powieść imponująca wielkością, dwutomowa i bogactwem szczegółów technicznych.

Najbardziej jednak zaimponował mi Tom Clancy w „Długu honorowym” nie jakością literacką (bo jest, przyznajmy, marniutka; nie ciągnie nawet na nagrodę Wielkiego Kalibru  , a nie żeby porównywać pisarza z Bogaccio czy Cervantesem),lecz szczegółowością technicznych informacji. Ich zebranie wymagało od autora kolosalnej pracy gdyż, nie będąc marynarzem ani oficerem, takiej wiedzy zawodowej Clancy nie posiada. Informacje te głównie odnoszą się one do opisów walki morskiej, wyposażenia i możliwości współczesnych okrętów wojennych i lotnictwa, ale także taktyki i samego słownictwa. Drugi obszar wiedzy, którą przekazuje nam Clancy w „Długu honorowym”, dotyczy funkcjonowania giełdy i szerzej – współczesnego rynku finansowego. W tej dziedzinie wiedzy aż tak szczegółowej Clancy nie posiada, lecz wykazuje dużą umiejętność w objaśnieniu nam, czytelnikom, jak to wszystko działa. Czyni to przekonująco, sugestywnie.

Imponuje mi także Tom Clancy pracowitością. „Dług honorowy”, który powstał ćwierć wieku temu, jest ósmą czy dziewiątą częścią przygód Jacka Ryana, głównego bohatera cyklu powieści (w „Długu honorowym” Jack Ryan zostaje prezydentem USA). A od 1994 roku Tom Clancy napisał jeszcze z pół kopy książek o Ryanie. Ostatnich tomów nie czytałem, ale nie będę zdziwiony, jeśli Tom Clancy uczyni go papieżem, który będzie prowadził udaną krucjatę wojenną przeciwko agresywnym mieszkańcom układu Afla Centauri.

Na tych trzech elementach moje zachwyty nad „Długiem honorowym” i Tomem Clancy’m się kończą. O słabości literackiej – wspomniałem wyżej. Dodam jeszcze nieznośną gloryfikację wszystkiego co amerykańskie, której natężenie przekracza normalne granice patriotyzmu i staje się bardziej świadectwem prowincjonalizmu autora, który nic innego niż swój kraj nie zna i nie ma skali porównawczej.

Lee Child (dla tych, którym akurat to nazwisko niewiele mówi, przypomnę: mieszkający w USA brytyjski autor cyklu książek sensacyjnych, których super-bohaterem jest były major armii amerykańskiej Jack Reacher) zaliczył powieść Toma Clany’ego „Dług honorowy” do 40 największych powieści wszechczasów (!!!). De gustibus non est disputandum. Chociaż wszystkie 40 „arcydzieła”...

Rany boskie, jaka kobyła!!! Milion wątków, milion postaci często potrzebnych jak dziura w płocie! Całe szczęście przesłuchałem audiobooka, bo gdybym to czytał, to naprawdę bym mi było szkoda wszystkich tych godzin. Ta książka nie musiała być aż tak długa... Owszem, była niezła, ale poprzez swoją objętość - niestrawna.

Rany boskie, jaka kobyła!!! Milion wątków, milion postaci często potrzebnych jak dziura w płocie! Całe szczęście przesłuchałem audiobooka, bo gdybym to czytał, to naprawdę bym mi było szkoda wszystkich tych godzin. Ta książka nie musiała być aż tak długa... Owszem, była niezła, ale poprzez swoją objętość - niestrawna.

Zwyczajem Autora bardzo długa ta powieść, ale tym razem to jej zaleta. Co prawda pewne elementy (zwłaszcza dotyczące mechanizmów działania giełdy) trochę się zestarzały, ale kwestie motywacji działań ekstremalnych, takich jak wywoływanie wojen, pozostały nadal bardzo aktualne. Autor trochę "upraszcza" Japonię i bardzo "uwzniośla" Amerykę, ale w powieści sensacyjnej wydaje się być to do zaakceptowania. Sama akcja chociaż niespiesznie rozwijająca się, doskonała kończąca się jak przystało na Toma efektownymi fajerwerkami. Dla miłośników zeszłowiecznych książek political-fiction.

Zwyczajem Autora bardzo długa ta powieść, ale tym razem to jej zaleta. Co prawda pewne elementy (zwłaszcza dotyczące mechanizmów działania giełdy) trochę się zestarzały, ale kwestie motywacji działań ekstremalnych, takich jak wywoływanie wojen, pozostały nadal bardzo aktualne. Autor trochę "upraszcza" Japonię i bardzo "uwzniośla" Amerykę, ale w powieści sensacyjnej wydaje...

Niestety całość rozwleczona na 800 stronach. Fabuła ciekawa, choć chyba tylko Amerykanie mogą fascynować się szczegółami giełdowymi i detalami uzbrojenia. Jeśli ktoś nie ma zbyt dużo czasu na czytanie to odradzam, bo bo czytanie jednej książki przez miesiąc jest męczące.

Niestety całość rozwleczona na 800 stronach. Fabuła ciekawa, choć chyba tylko Amerykanie mogą fascynować się szczegółami giełdowymi i detalami uzbrojenia. Jeśli ktoś nie ma zbyt dużo czasu na czytanie to odradzam, bo bo czytanie jednej książki przez miesiąc jest męczące.

Jedna z książek, która przepowiedziała m.in. 11 września 2001. Tom Clancy wspomina także tutaj o Nowym Porządku Świata, kolejnych zamachach i ogólnoświatowej wojnie, która już po cichu się dzieje. Konflikt Stanów Zjednoczonych z każdym państwem na Ziemi toczy się od zarania dziejów, odkąd tylko oni powstali razem z Illuminati - prawdziwym źródłem terroryzmu. Przecież groźba użycia broni atomowej już była w czasach zimnej wojny, kiedy USA i ZSRR walczyły ze sobą. Autor tej powieści uważnie obserwuje, co się dzieje na świecie i wyciąga samodzielnie wnioski. Za to należy mu się ogromne uznanie. Polecam ludziom, którzy myślą samodzielnie.

Jedna z książek, która przepowiedziała m.in. 11 września 2001. Tom Clancy wspomina także tutaj o Nowym Porządku Świata, kolejnych zamachach i ogólnoświatowej wojnie, która już po cichu się dzieje. Konflikt Stanów Zjednoczonych z każdym państwem na Ziemi toczy się od zarania dziejów, odkąd tylko oni powstali razem z Illuminati - prawdziwym źródłem terroryzmu. Przecież groźba...

Według mnie to najsłabsza książka z serii o Jacku Rayanie . Ta powieść w przeciwieństwie do innych z tego cyklu nie ma tempa , nie trzyma w napięciu , a miejscami nudzi . Już sama objętość (810 stron) odstrasza i świadczy o tym , że autor z czymś "lekko" przesadził i rzeczywiście tak jest . Najbardziej irytują niekończące się opisy mechanizmów giełdowych , które wyhamowują akcję i nie mają większego znaczenia dla fabuły . Sam pomysł ataku na USA jest dosyć karkołomny i całkiem nie realistyczny . To wszystko sprawia , że książka nie wciąga czytelnika , a czasami jest wręcz nudna . Nie oczekujcie też dobrego zakończenia , bo po prostu go nie ma i tu autor się też nie popisał .
Jeżeli odstrasza Was objętość tej książki , to możecie ją śmiało sobie odpuścić niewiele tracąc . Ja przeczytałem ją tylko dla tego , że miałem miłe wrażenia z pozostałych powieści tego cyklu . Ta jest niestety kiepska .

Według mnie to najsłabsza książka z serii o Jacku Rayanie . Ta powieść w przeciwieństwie do innych z tego cyklu nie ma tempa , nie trzyma w napięciu , a miejscami nudzi . Już sama objętość (810 stron) odstrasza i świadczy o tym , że autor z czymś "lekko" przesadził i rzeczywiście tak jest . Najbardziej irytują niekończące się opisy mechanizmów giełdowych , które wyhamowują...

ciekawa, wciągająca... ale masakrycznie długie opisy...dobrze że już koniec:):):)

ciekawa, wciągająca... ale masakrycznie długie opisy...dobrze że już koniec:):):)