Dwójka francuskich dziennikarzy penetruje granicę między Chinami i Północną Koreą w poszukiwaniu uchodźców z Korei Północnej. Później także szukają ich w Korei Południowej, która, co chyba nie dziwi, jest celem tych ludzi. Książka nie epatuje cierpieniami ludzi żyjących w ostatnim komunistycznym raju, ale w sposób dociekliwy przygląda się sytuacji tych ludzi i zwraca uwagę na problemy, które nie są już tak oczywiste, jak wielki głód, terror, czy zniewolenie jednostki. Bo opowiadają autorzy o nieludzkiej postawie Chin wobec osób, które u nich szukają schronienia. O kłopotach z aklimatyzacją Północnych Koreańczyków na południu i ich przyczynach. O tym, w jaki sposób organizacje religijne, udzielając pomocy, łowią sobie wiernych. Jakie dylematy moralne mają ci, którzy uciekają z komunistycznej ojczyzny, jak bardzo są zindoktrynowani, jak bardzo nieprzystosowani do życia w nowoczesnym świecie, jak oceniają to, co dzieje się w ich ojczyźnie i wcale to nie jest sprawa oczywista. Jeśli ktoś nastawił się na sensacyjną książkę o tym, jaki wstrętny jest reżim Kimów i jak dręczy swoich obywateli, może czuć niedosyt, bo książka mówi jeszcze o wielu innych bardzo istotnych sprawach. Pomaga zorientować się w sytuacji, dając nie tylko obraz dnia dzisiejszego (no trochę przesadziłam, relacja kończy się na roku 2004), ale i kontekst historyczny.

Dwójka francuskich dziennikarzy penetruje granicę między Chinami i Północną Koreą w poszukiwaniu uchodźców z Korei Północnej. Później także szukają ich w Korei Południowej, która, co chyba nie dziwi, jest celem tych ludzi. Książka nie epatuje cierpieniami ludzi żyjących w ostatnim komunistycznym raju, ale w sposób dociekliwy przygląda się sytuacji tych ludzi i zwraca uwagę...