Jest to książka po którą sięgnąłem zupełnie przypadkowo, jeżeli można w ogólne pisać o przypadku w stosunku do powieści wybitnego pisarza. Ot po prostu leżała od dwóch dekad w pokoju rodziców na półce i się kurzyła. Dobra nieważne - sięgnąłem po nią i, mimo że nie należę do miłośników "gier wojennych" zaskakująco mnie wciągnęła i przeczytałem niemal jednym tchem.
Fabuła? Typowa "gra wojenna" minionej epoki - w wyniku ataku terrorystycznego islamistów z Kaukazu ZSRR grozi paraliż energetyczny. W jego obliczu Armia Czerwona rozpoczyna III wojnę światową. Dalej jest tylko ciekawiej, aż wszystko kończy się interesującą symulacją wydarzeń, u szczytów władzy na Kremlu w obliczu klęski militarnej. Pardon - zdradzam może zakończenie... ale czy inny koniec, niż triumf Jankesów w takiej książce jest możliwy? Kończy się jednak sympatycznie, nieco jak w słynnym swego czasie bazgrole na Moście Paniatowskiego w Warszawie: "Fuck politics! Let's drink wódka tonight!"...

Piszę o zakończeniu.. no tak jest typowe dla amerykańskiej wizji świata. Nie o zakończenie jednak chodzi w tej książce, lecz o wspomniane "gry wojenne". W tym aspekcie dzieje się wiele, bardzo wiele jak to w globalnym konflikcie. W efekcie mamy wybuchy na lądzie, w powietrzu na wodzie i, co oczywiste, pod wodą. Jest też kilka barwnych postaci. Ogólnie zabawa na całego. Zabawa? Tak bo ta książka to taka zabawa dla dorosłych, ale wiecznie dziecinnych, chłopców, jakimi wszyscy faceci chyba jesteśmy:)


P.S. Kilka tygodni temu dotarła do nas smutna informacja o śmierci Toma Clancy'ego. "Non omnis moriar" [']

Jest to książka po którą sięgnąłem zupełnie przypadkowo, jeżeli można w ogólne pisać o przypadku w stosunku do powieści wybitnego pisarza. Ot po prostu leżała od dwóch dekad w pokoju rodziców na półce i się kurzyła. Dobra nieważne - sięgnąłem po nią i, mimo że nie należę do miłośników "gier wojennych" zaskakująco mnie wciągnęła i przeczytałem niemal jednym tchem.
Fabuła?...