Klasycy mnie wyzywają. Pociągają. Kuszą i nęcą. A przede wszystkim inspirują i skłaniają do ważnych refleksji. Ostatnio coraz częściej muszę(?)/ chcę(?) po nich sięgać. Nieważne, że wiele pozycji z literatury współczesnej czeka na półkach już od kilku miesięcy, klasycy mają pierwszeństwo…

Tym razem padło na Georga Orwella, a właściwie Erica Arthura Blaira jak nazywał się twórca takich powieść jak „Folwark Zwierzęcy” czy „Rok 1984”. Powieści mi jeszcze nie znanych, bo na pierwsze spotkanie wybrałam – jak sam autor twierdził – jego nieudaną książkę. Ba, książkę, której prosił, by nie wznawiać po jego śmierci…

Córka proboszcza nie ma łatwego życia. Od rana jej głowę zaprzątają tysiące spraw do załatwienia. Oprócz domowych obowiązków, trzeba odwiedzić wiernych, pomóc starszym w gospodarstwie, przepisać kazania, zatroszczyć się o dziecięcy teatrzyk, walczyć z nagabywaniem wierzycieli i „trudnym” - jak sama Dorota przyznaje – ojcem. I tak ciągle, codziennie, od rana do nocy. Zawsze tak samo, ale Dorota nie protestuje; wierzy, że to, co robi ma sens - tak samo mocno jak wierzy w Boga, któremu za wszelką cenę stara się przypodobać...

Całość na: http://nieidentyczne-polki.blogspot.com/2014/02/corka-proboszcza.html

Klasycy mnie wyzywają. Pociągają. Kuszą i nęcą. A przede wszystkim inspirują i skłaniają do ważnych refleksji. Ostatnio coraz częściej muszę(?)/ chcę(?) po nich sięgać. Nieważne, że wiele pozycji z literatury współczesnej czeka na półkach już od kilku miesięcy, klasycy mają pierwszeństwo…

Tym razem padło na Georga Orwella, a właściwie Erica Arthura Blaira jak nazywał się...