Nie spodziewałem się cudownej fabuły, świetnej narracji ani nie wiadomo czego, a i tak się nieco rozczarowałem. <br>
Problem w tym, że to było po prostu obrzydzające. Kiedy już, już miałem nadzieję na odrobinę fabuły (na przykład wyjaśnienie, dlaczego Różyczka po prostu nie wyśmiała Księcia na to stwierdzenie, że będzie jego niewolnicą, a poszła za nim i cierpiała w pokorze, albo skąd właściwie ten dziwny zwyczaj „służby” ze strony innych urodzonych na tak samo szlachetnej pozycji), oni znowu zaczynali kopulować v.v Cała ta otoczka z niby parodią Śpiącej Królewny wydała mi się wrzucona tam na siłę. Ja wiem, że fabuła w takich powieściach musi być naciągana pod wątki erotyczne, ale jednak spodziewałem się, że to wszystko będzie bardziej złożone - w zapowiedzi jest jak byk: "przebudzenie to staje się początkiem opowieści o pożądaniu, okrucieństwie, bólu, pragnieniu i o niezwykłej miłości", więc przydałyby się tam elementy opisu, jak ta niezwykła miłość się rodzi. <br>
Hm, postaci. Różyczka jest po prostu przerażająco płytka, jedyne co ona tutaj ma, to ciało. "Piękna" to jej jedyna cecha, a przecież wszystko, pomijając opowieść Aleksego, jest pisane z jej perspektywy. Książę stanowi dla mnie wzór człowieka nie do polubienia. Jedyna postać, jaka wzbudziła we mnie cieplejsze uczucia, to książę Aleksy, bo on jeden wydaje się mieć jakieś wyraźne cechy, opór, bunt.<br>
Podsumowując: chociaż naprawdę mogło być gorzej, od połowy czytałem bardzo po łebkach, bo dawka cielesności była dla mnie trochę zbyt stężona, po następne części raczej nie sięgnę.<br>
Dwie gwiazdki, cóż, za sam fakt wymyślenia tak sporej ilości wiadomej akcji.

Nie spodziewałem się cudownej fabuły, świetnej narracji ani nie wiadomo czego, a i tak się nieco rozczarowałem. <br>
Problem w tym, że to było po prostu obrzydzające. Kiedy już, już miałem nadzieję na odrobinę fabuły (na przykład wyjaśnienie, dlaczego Różyczka po prostu nie wyśmiała Księcia na to stwierdzenie, że będzie jego niewolnicą, a poszła za nim i cierpiała w...