Zamknij oczy. Usilnie zastanawiaj się, co byś zrobił, gdyby przed Tobą tuż po otworzeniu oczu stanęła osoba identyczna. Wpadłbyś w panikę? Nie przejąłbyś się? A może po prostu chciałbyś ją poznać?
Właśnie tym zagadnieniem zajmuje się, według mnie genialne, "Podwojenie" jednego z moich ulubionych pisarzy Jose Saramago. Tertulian Maksym Alfons- rozwodnik, nauczyciel historii, który popadł w głęboką depresję, pozbawiony sensu życia, oglądając pewien film drugiej kategorii, dostrzega aktora, który jest identyczny. Rozpoczyna poszukiwania swojego sobowtóra- by dowiedzieć się, kim jest, i czy to Tertulian jest sobowtórem aktora, czy też odwrotnie. Przejęcie głównego bohatera, tym że odnalazł identyczną osobę, z początku wydawało mi się bezsensowne, całe poszukiwania, wysyłanie idiotycznych listów do wytwórni filmowej po prostu głupie. Jednak w obliczu zaangażowania głównego bohatera i jego desperacji, być może chęci, by jego życie stało się niezwykłe (choć cały czas przed tym się broni), potrafi poświęcić dużo, ryzykuje spotykając się z aktorem, okłamuje i ukrywa prawdę przed swoją dziewczyną, nie mówi nic matce.
"Podwojenie" to książka zaskakująca i wciągająca, bo mówi o temacie nieistotnym, czyniąc go bardzo ważnym. A poza tym, nie można zapomnieć o samym Jose Saramago, którego stylu pisarskiego nie można pomylić z żadnym innym. Szczególnie lubię to, że noblista w niemal każdym akapicie pokazuje tok rozumowania pisarza, lub samego bohatera, rozwodząc się nad sprawami niezwiązanymi z treścią książki.

Zamknij oczy. Usilnie zastanawiaj się, co byś zrobił, gdyby przed Tobą tuż po otworzeniu oczu stanęła osoba identyczna. Wpadłbyś w panikę? Nie przejąłbyś się? A może po prostu chciałbyś ją poznać?
Właśnie tym zagadnieniem zajmuje się, według mnie genialne, "Podwojenie" jednego z moich ulubionych pisarzy Jose Saramago. Tertulian Maksym Alfons- rozwodnik, nauczyciel...